باز هم شاهد یک کار خوب از پارسا پیروزفر عزیز بودم که کارگردانی این کار از کارهای قبلی خیلی بیشتر نمود میکرد استفاده بموقع از موسیقی و بازی با نور که برای نشان دادن گذر زمان واقعا هوشمندانه بود و به کار طراوت و حس منحصر بفردی داده بود طراحی صحنه با اینکه بسیار ساده بود اما هوشمندانه و کاربردی اجرا شده بود بازی رضا بهبودی از نقاط قوت کار بود و همچنین پارسا پیروزفر که یک‌پارتنر تمام عیار بود و تمام سعی و تلاشش رو کرد برای هرچه بهتر دیده شدن نقش مقابلش شاید دوستان این کار رو ضعیف تر از کارهای قبلی پیروزفر میدونستن اما از نظر من در تمام عوامل فنی و کارگردانی پیشرفت چشمگیری نسبت به کارهای قبلیش داشت