امشب برای بار دوم کار رو دیدم و چیزهایی که دفعه قبل متوجه نشده بودم رو گرفتم. لولا کردن تکه های داستانی که در فضاها و زمان های متفاوت می گذره کار آسونی نیست ولی هم در متن و هم در اجرا این تکه ها خیلی خوب چفت و بست شده و ذهن مخاطب هیچ کجا سکته نمی کنه؛ طرح و اجزای داستان رو دوست دارم و خیلی درگیرم می کنه و با اینکه موضوعش ناراحت کننده است دوست دارم باز هم کار رو ببینم؛ همه بازی ها عالیه. از جنس متن و نثرش هم خوشم میاد، علاوه بر اینکه در سطح بازی های کلامی شیرین و پخته ای داره، داستان عمیقه و جذابیتش به لایه زبان محدود نمی شه.
اگه تا الان به حاتمی بازیگر ارادات کامل داشتم، الان به حاتمی نویسنده هم ارادت خاص دارم و البته حاتمی کارگردان.