می نویسم به یادگار
این تئاتر دقیقا چیزی بود که من دوست دارم هربار براش پول بدم و یه ساعت به تماشاش بشینم. از لحاظ موضوع اینکه بیننده رو به فکر وادار می کنه منو خیلی یاد "بالاخره این زندگی مال کیه" انداخت ولی کار بسیار پخته تر بود به نظرم. داستان های هر شخصیت با زیرکی خاصی به شخصیت های دیگه پیوند میخوره و شما صرفا با چند شخصیت و راه های موازی درگیر نیستید.
تنها نکته ای که می تونم اشاره کنم این بود که کاش بیشتر از جنبه های موسیقی و صدا کمک میگرفتند. همینطور نورپردازی متفاوت مخصوصا وقتی سجاد افشاریان داشت مونولوگ میگفت خیلی کمک میکرد به بهتر شدن کار.
تبریک میگم به گروه بسیار