دیشب (3 شنبه - 06 / شهریور / 97) این نمایش را دیدم .
چون هنوز باید دربارۀ روند و پیام این اثر، بیشتر فکر و تحلیل کنم، صرفاً اشاره میکنم که
... دیدن ادامه ››
نمایشی مفهومی و قابل تأمل بود .
شگفتانگیز و مایۀ خرسندی بود که بعد از مدتهای مدید، در فضای سالنی به تماشای یک تئاتر نشستم که خبری از الکیخوشهای ته سالننشین که در اکثر سالنهای نمایش، با قهقهههای بیمناسبت، روان و ذهنِ مخاطبِ اهل فکر رو خراش میدن، نبود .
در این وانفسایی که بواسطۀ « تدبیر » آقایان، فضای فعالیت و کسب و کار، بحالت نیمهتعطیل دراومده، چقدر خوبه که دوستداران هنرهای نمایشی، از طریق تماشای آثار اینچنینی (و نه آثار سخیفی چون « نظامآباد » که با برچسب « ژانر اجتماعی » ارائه میشن)، دستکم از تعطیل یا نیمهتعطیلشدنِ ذهن جلوگیری کنن .
از نقشآفرینیهای باورپذیر و زیرپوستی هر دو بازیگر که با یک زبان بدن منسجم و همسو توأم بود، ممنونم و امیدوارم آثار باکیفیتتری رو در آینده شاهد باشم .