تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
عمارت هما
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندSB > com/org | (HTTPS) localhost : 17:41:06
و اما ( او )...
همین اول کلام بگم که من خیلی به اون صورت مشتاق نمایشنامه ها داخلی نیستم مگر تعداد معدودی خاص اون هم طبق سلیقه و عقیده شخصی که ... دیدن ادامه ›› البته این اثر به شدت من رو جذب کرد و خوشحالم که اجرای متنی داخلی رو دیدم که از استاندارد های خوبی برخوردار بود ، حداقل به قدر سواد من از نوشتن .
لحن بیان اثر بارقه هایی از شیوه ی اجرای این یک پیپ نیست آقای مساوات رو داشت( استفاده از مدیا های محتلف و بازی دادن های جذاب تماشاگر ) که خیلی خوش ریتم به جا و هوشمندانه انجام شده و فضاسازی دلنشینی رو توی ذهن مخاطب ایجاد میکنه، نشانه شناسی های ریز بینانه ای اتفاق میافته در اجرا ، که نشان از ذهن خلاق و قوی کارگردان داره ، من به شخصه معتقدم استفاده از چندین مدیا و یه جورایی بین کارای معمول فیل هوا کردن، به تنهایی نمیتونه موفق باشه چیزی که باعث میشه تفاوت ایجاد بشه قظعن استفاده به جا از پتانسیل هاست که جناب دادگر عزیز خیلی خوب و به جا انجامش دادن.
شکست زمان و به نوعی سیالیت روایت در دو بعد درون و بیرون، بازویی می شود که مخاطب از همان اول با ریتم کار همسو شود و میخکوب بر روی صندلی با دقت حتا حاضر نباشد ثانیه ای را از دست بدهد. باور پذیری یک اثر در سبک سورئال وابسته به هنر کارگردان و البته تیم اجرا هست که در این اثر هم نشینی خوبی صورت گرفته است نه کم و نه زیاد همه چیز همان که باید، بازیگران به اندازه و باور پذیر ، صحنه متناسب با حال و هوای قصه و ....
لازم که این وسط اضافه کنم انتخاب نام( او ) برای این قصه بسیار ریز بینانه و هوشمندانه بوده و کاملن نوع روایت و گنگ بودن رو به مخاطب گوشزد می کنه.
خیلی علاقه مند و معتقدم که پیش از آغاز هر نمایشی اتفاقی بیافتد ، این جا جز معدود جاهایی بود که افتاد ، این حرکت خوب جای ستایش داره که از همان ابتدا دستانت را بگیرند و وارد قصه ات کنند!
لحن بیان و تن صدای بازپرس مانند دوبله ستوان کلمبو بود برای من که حس خوبی داشت و با عث میشد که باور پذیری بیشتر ی از نقش به من بده.
استفاده از صدا عالی و نور پردازی قابل قبول بود .
در پایان خوشحالم که در کنار تمام اتفاقات و رادیکال های جذاب این تئاتر که یکنواختی این سال های تئاتر ایران رو یه جورایی بر هم می زند ، صدای خواندن بانوان سرزمینم در صحنه تئاتر رسا و به قاعده قابل شنیدن بود.
توصیه می کنم که حتمن ببنید این اثر رو حداقل بین این همه کارهای کلیشه ، کاری رو خواهید دید که به واقع مدیوم تئاتر داره ، خلاقیت داره ، بازی خوب داره و البته ارزش دیدن .
همین اول کلام بگم که من خیلی به اون صورت مشتاق نمایشنامه ها داخلی نیستم مگر تعداد معدودی خاص اون هم طبق سلیقه و عقیده شخصی که ... دیدن ادامه ›› البته این اثر به شدت من رو جذب کرد و خوشحالم که اجرای متنی داخلی رو دیدم که از استاندارد های خوبی برخوردار بود ، حداقل به قدر سواد من از نوشتن .
لحن بیان اثر بارقه هایی از شیوه ی اجرای این یک پیپ نیست آقای مساوات رو داشت( استفاده از مدیا های محتلف و بازی دادن های جذاب تماشاگر ) که خیلی خوش ریتم به جا و هوشمندانه انجام شده و فضاسازی دلنشینی رو توی ذهن مخاطب ایجاد میکنه، نشانه شناسی های ریز بینانه ای اتفاق میافته در اجرا ، که نشان از ذهن خلاق و قوی کارگردان داره ، من به شخصه معتقدم استفاده از چندین مدیا و یه جورایی بین کارای معمول فیل هوا کردن، به تنهایی نمیتونه موفق باشه چیزی که باعث میشه تفاوت ایجاد بشه قظعن استفاده به جا از پتانسیل هاست که جناب دادگر عزیز خیلی خوب و به جا انجامش دادن.
شکست زمان و به نوعی سیالیت روایت در دو بعد درون و بیرون، بازویی می شود که مخاطب از همان اول با ریتم کار همسو شود و میخکوب بر روی صندلی با دقت حتا حاضر نباشد ثانیه ای را از دست بدهد. باور پذیری یک اثر در سبک سورئال وابسته به هنر کارگردان و البته تیم اجرا هست که در این اثر هم نشینی خوبی صورت گرفته است نه کم و نه زیاد همه چیز همان که باید، بازیگران به اندازه و باور پذیر ، صحنه متناسب با حال و هوای قصه و ....
لازم که این وسط اضافه کنم انتخاب نام( او ) برای این قصه بسیار ریز بینانه و هوشمندانه بوده و کاملن نوع روایت و گنگ بودن رو به مخاطب گوشزد می کنه.
خیلی علاقه مند و معتقدم که پیش از آغاز هر نمایشی اتفاقی بیافتد ، این جا جز معدود جاهایی بود که افتاد ، این حرکت خوب جای ستایش داره که از همان ابتدا دستانت را بگیرند و وارد قصه ات کنند!
لحن بیان و تن صدای بازپرس مانند دوبله ستوان کلمبو بود برای من که حس خوبی داشت و با عث میشد که باور پذیری بیشتر ی از نقش به من بده.
استفاده از صدا عالی و نور پردازی قابل قبول بود .
در پایان خوشحالم که در کنار تمام اتفاقات و رادیکال های جذاب این تئاتر که یکنواختی این سال های تئاتر ایران رو یه جورایی بر هم می زند ، صدای خواندن بانوان سرزمینم در صحنه تئاتر رسا و به قاعده قابل شنیدن بود.
توصیه می کنم که حتمن ببنید این اثر رو حداقل بین این همه کارهای کلیشه ، کاری رو خواهید دید که به واقع مدیوم تئاتر داره ، خلاقیت داره ، بازی خوب داره و البته ارزش دیدن .
گروه تئاتر کوآنتوم (quantumtheatergroup)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۰ اسفند ۱۳۹۴
سپاس از نظرتان
۲۲ شهریور ۱۳۹۷
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۸۷,۰۰۰ نفر
+۲۸,۹۰۰ برنامه
+۹,۱۸۱,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۰۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
