اول سلام و اما بعد تبریک به کیاوش زارع طلب و محمد رییسی و هزاران مرحبا به میر غفاری و پناهی به چند دلیل ۱ انتخاب متنی ایرانی از بزرگ مرد ادب پارسی حکیم سخن در زبان آفرین و دیگر آنکه بغض هزاران ساله ایران فروخفته را فریاد زدید. با چند اما و اگر . ضرب آهنگ ابتدای کار بسیار بجا و مرتبط بود و ایکاش در طول اجرا ادامه میافت و نقش بانوان نمایش (باتوجه به نقش تهمینه) پررنگتر میشد و پرده آخر نمایش درماندگی زن ایرانی خیلی پررنگ شده بود که می توان به حساب خان هشتم رستم گذاشت که ضربه آخر را از شغاد این نابرادندر خورد و ایکاش پایان بندی با یکی از سروده ها راجع به ایران وقوی تر از آن بود که شنیدم مثل ایران اثر زنده یاد محمد نوری یا ای ایران ای مرز پرگهر زنده یادان حسین گل گلاب و روح الله خالقی . با همه ی این اوصاف چیزی از ارزشهای آنچه دیدم نمی کاهد و صد البته که به تمامی دوستان و اقوام تبلیغ خواهم کرد که ببینند و در آخر باید از تمام بازیگران بخصوص تهمینه های عزیز این نمایش تشکرفراوان نمود