نمایش ریتم خیلی خوبی داشت. کاراکتر‌ها خوب پرداخته شده بود و اجراها خیلی خوب بود علی‌الخصوص اجرای آقای راد.
سادگی بجای صحنه باعث تمرکز بیشتر روی حرکات بازیگران بود که از نقاط قوت کار بود.
خود نمایشنامه هم که در مرکز اگزیستانسیالیسم سارتری هست و نیازی به تعریف نداره و سارتر به خوبی الزام وجود دیگران برای تعریف خود و اهمیت فکر انسان در تقابل با زندگی رو به نمایش میذاره.
و در آخر، "جهنم، دیگرانند."