یادمه دوستی میگفت خیلی خوشبختیم که هم دوره آل پاچینو و رابرت دنیرو هستیم و هنرنمایی شون رو میبینم...حالا باید اضافه کنم خیلی خوشبختم که با مولویان و صیادبرهانی هم دوره ام و امشب...اجرای آخر میتونم به جرات بگم بهترین تاتر سال رو دیدم...باهاشون خندیدم...اشک ریختم و زندگی کردم
از اون تئاترهایی که میای بیرون نفس عمیق میکشی و دوست داری قدم بزنی و قدم بزنی و حال کنی با چیزهایی که روی صحنه دیدی...
پینوشت:با اینکه آخرین اجرا بود و تعداد نفرات خارج از ظرفیت فوق العاده پر تعداد و اکثرا دهه هفتاد وهشتادی ولی لذت بردم از اینکه کسی حین اجرا حرف نزد...موبایل چک نکرد...خمیازه بلند نکشید...خلاصه آخیش :-)