محمود حسینی:
درام برفک کارگردانی بسیار منسجمی داشت. به نظر من مبحثی که سیمون ول؛ فیلسوف معاصر؛ درباره آن صحبت می‌کند و می‌گوید بگذارید ابژه‌ها به سمت شما بیاید و شما به سمت آن‌ها نروید؛ این کار دقیقا منطبق بر همین مبحث است.
یک مونولوگ و فضای دراماتیکی که از طریق یک تک‌گویی شکل می‌گیرد، دقیقا به عنوان یک فضای ارتباطی در یک عدم ارتباط با تماشاگر قرار می‌گیرد و ما را درگیر جهان بدون ارتباط می‌کند و با مباحثی که درباره مهاجرت مطرح می‌کند و همه سوژه‌های مفصلی که مطرح می‌شود، به نظرم انسجام کافی را پیدا می‌کند و چون این مباحث به تنهایی می‌توانند پراکنندگی‌هایی ایجاد کنند، ایجاد انسجام بین آن‌ها بسیار کار سختی است.