پژند سلیمانی:
تئاتر برفک را دیدم و از متنی که جواد عاطفه‌ی نازنین نوشته بود و از بازی عاطفه‌ پاکبازنیای نازنین و عزیزم خیلی لذت بردم. چیزی که در کارهای جواد عاطفه‌ برای من جالب و دوست‌داشتنی است، تغییر مخاطب‌هاست، که باعث می‌شود تحلیل گفتمان در نمایش رخ دهد. در نمایش پیشین هم این مسأله اتفاق افتاد و مخاطب‌ها مدام عوض می‌شدند. علاوه‌ بر جای مخاطب‌ها، خود مخاطب‌ها. ولی تمام مخاطب‌ها می‌توانستند خود ما تماشاگران باشند که نشسته‌ایم به تماشا و دیدن قصه.
در طی مدت زمانی که نمایش پیش می‌رود، وقتی که همراه قهرمان داستان و شخصیت اصلی داستان می‌شویم، می‌توانیم پیشرفت و گره‌گشایی‌ها را در مکان‌های مختلف و جاهای مختلفی که روی صحنه مد نظر گرفته شده‌است، ببینیم.
چیزی که من شخصاً دوست داشتم، در هم تنیدگی‌های شخصیت‌ها و مخاطب‌های متفاوت بود و من باوجود این تغییرات، همراه بازیگر و قهرمان اصلی می‌شدم؛ با او پیش می‌رفتم تا گره‌های داستان را توسط شخصیت اصلی باز کنم و در کنار او چیزهایی را دریابم که از ابتدا نشانه‌هایی از آنها را کارگردان و نویسنده به من داده بود.
ممنون از شما و به دوستان عزیزم خسته نباشید می‌گویم و امیدوارم کارهای بعدی را همین طور عالی پیش ‌ببرند.