سیاه بازی هم عالمی داره
کارو تو جشنواره دیدم. راستش بیشتر از خود کار عشق و هیجان مردم به کار برام جالب بود و پاسخ متقابل گروه
چه حس جالبی بود

خانم جابیک خود کار و متن چگونه بود ؟
نمایشنامه سیاه نوشته و کار علی نصیریان را دوست دارم . در سالهای اوایل دهه 50 اگر اشتباه نکنم بروی صحنه رفت و اجرای تلویزیونی اش در همان دهه از تلویزیون ملی ایران پخش شد و به تماشا نشستم . نسبت به برخی از نمایشهای سیاه بازی ان دوران و بعضا سطحی، کاری متفاوت وعجیب بود .

آقای نخعی ببخشید نظرتون رو ندیده بودم

متن چیزی متفاوت از سبک داود فتحعلی بیگی نبود. یه قصه از هزار و یک شب. عالی نه ولی خوب بود.
اجرا هم به سبک تخت حوضی تو لحظات اول (به نظرم خیلی قشنگ) دست ذهنت رو میگرفت از فضای زندگی جدات میکردو با موسیقی و همراهی بازیگرا، آدم میرفت ... دیدن ادامه ›› توی حس کار.
گرچه تماشاگرا انگار خود به خود تو حس بودن و جیغ و دست و حرکات موزون و اینها
خیلی مسلط نبودن، شاید چند اجرای دیگه کار میبره. تپق های خواجه محارس و سلیم گاهی اذیت کننده بود.
ولی داوود داداشی (همون سلیم) کلا خوب بود. باورش کردم به عنوان سیاه.
بقیه هم تلاش خوبی داشتن. پر انرژی و به نظرم با درک کافی از سیاه بازی
راستی ایده دیوار که توی صحنه حرکتش میدادن هم جالب از کار دراومده بود.