یه اجرای جمع و جور و شریف و دوست‌داشتنی
نمایشنامه کار رو که بنده دوسش دارم و نقش‌ها بسیار کاراکترهای جذابی هستن.

گریم کار واقعا عالی بود..طراحی نمایش بسیار دلچسب و خلاقانه بود از نظر بنده
دکور و در واقع صحنه، خوب بود اما جای کار داشت..شاید یکم بزرگ بودن صحنه برای این نمایش تو ذوق می‌زد..چرخ‌های کوچک صندلی آقای قاضی که اعصاب ما و بازیگرا رو خراب کرده بود، واقعا بد طراحی شده بودن.
کاراکتر جلاد بسیاااااار جذاب بود، و بازی کم‌دیالوگ آقای دارابی واقعا به دل نقش نشسته بود..صحنه پینگ‌پنگ‌شون تقریبا یکی از موجزترین کمدی‌های لحظه‌ای یه نمایش بود
کاراکتر دادستان، با بازی خوب آقای اخوان، چالش‌های جذابی داشت..راه رفتن خاص با فرم و طراحی جالب توجه، فرم بدن جالب و در عین حال سخت و فیچرهایی ... دیدن ادامه ›› که در کاراکترش جاگذاری شده بود، مثل آب‌نبات خوردنش یا فوت کردن دستش یا عینک خاصش..
بازی مابقی بازیگرها مقداری فاصله داشت با این دو نقش..ای کاش آقای کمیلی هم تمرکزشون رو بین نقش اصلی کار و کارگردانی تقسیم نمی‌کردن.

موسیقی کار رو بسیار دوست داشتم، و شدیدا برای کار فضاسازی می‌کرد و زیبا بود..اما خیلی متوجه چرایی حضور موسیقی زنده (ویولونیست) نشدم، چون همون یکی دو بخش هم قابل ضبط بود و نیاز خاصی به ایشون نبود.
یک نقطه عطف واقعا دلچسب داشت نمایش برای بنده، که همه خط‌کشی‌ها و فاصله‌گذاری‌ها در طراحی و فاصله دو دنیا رو ناگهانی در ذهنت بولد و باورپذیر و با دلیل می‌کرد.

در کل بسیار نمایش شریف و دوست‌داشتنی‌ای بود..و من راضی از سالن خارج شدم، منهای موارد زیر

پ.ن.1: گرمای سالن سپند، تماااام انرژی و توان آدم رو می‌گرفت و کلافه شده بودیم..کشدار شدن میانه‌های نمایشی که فقط 70 دقیقه هست تا حد بسیار زیادی بخاطر گرمای سالن بود.
پ.ن.2: دو خانم (محترم)ی که منشی صحنه بودید یا چی بودید نمی‌دونم دقیقا، اما وسط نمایشی که در حال اجراس، ردیف 5، 6 سالن نمی‌شینن با نور موبایل و تبلت، کتاب یا نمایشنامه رو بگیرن دستشون، چک کنن، حرف بزنن، بخندن و عکس بگیرن! اتاق فرمان یا یه گوشه که مزاحم بقیه نباشه هم می‌شد این کارو کرد..حالا منهای اینکه چرایی این حرکت رو ما نفهمیدیم، وقتی نمایش داره اجرا می‌ره چک کردن نمایشنامه و عکس گرفتن به چه دردی می‌خوره بر ما که روشن نیست!!!