از اواسط اجرا نمی‌دونم چرا یاد جمله ماندگار برادرمون! جناب مسعود فراستی(کاراکتر عجب و نه چندان دوست داشتنی)افتادم:
کار در نیومده.
تبدیل رمانهای داستایفسکی با اون ظرافت‌های اگزیستانسیالیستیش به یک فیلم نامه یا نمایش نامه کار ساده ای نیست،که به همین دلیل بزرگترین ضعف این نمایش هم متن آن بود.