سلام به همگی دوستان و عوامل
دوست کرامی جناب لهاک فرمودن نقد مثبت کنیم
شاید و احتمالا من نقد مثبت رو بلد نیستم ولی....
فکر کنم باید چیزی باشد که بشود نقد مثبت کرد! شاید خوبه از اینجا شروع کنم که جناب منظور انسان بسیار مهربان و مبادی ادابی هستن و از این لحاظ برای من بسیار محترم هستن و در نمایش الیزابت باتوری رامین یحیی زاده درخشانی هست مسلط بر بدن و بیانی قوی و تحت کنترل که عالیه اما
نمایشنامه، در بسیاری موارد حتی دیالوگ هایی که رد و بدل میشن هم هیچ ربطی به هم ندارن. بعضا دیالوگ هایی رد و بدل میشن که صرفا مثلا می خوان فضا رو سیاسی کنن ولی برای پیشبرد درام کاری نمی کنن. یا استفاده از اسلاید برای نشان دادن باکره آهنی که در نهایت هیچ کاربرد دراماتیکی نداره تا پایان و به نظر میاد صرف پست مدرن کردن نمایش به کار اومده!
از گریم صحبت کنیم که نمی دونم کدوم کاردینال در تاریخ مسیحیت تا حالا با این حجم مو و این ارایش چشم وجود داشته یا پدر روحانی با کمندی از مو که پشت میبندن
طراحی لباس؟ ی سرچ ساده می خواد.
از پاره شدن حنجره بازیگرها بگیم؟ الیزابت و بقیه، هاشف اومده واقعا چه نیازی هست این بنده خداها انقدر ... دیدن ادامه ›› کبود بشن؟ از رفتار بدنی؟ که بیشتر به بروبچ ایرونی میخوره (به خصوص پسرها غیر اقای یحیی زاده) تا پدران روحانی که از کودکی در کلیسا رشد کردن! بیانشون، طرز نشستن شون، دست تو جیب کردنشون
از حضور اضافی خواهرهای روحانی بگیم که احتمالا محض خالی نبودن صحنه به بهانه فضا سازی حضور دارن ولی انقدر ناهماهنگ هستن که در طول اجرا چندین بار میرن توی همدیگه و همچنان رفتارهای بدنی ایرانی مثل شیون کردن و کاسه به هوا انداختن ( هدف اگر هم هجو باشه به نظر جا و اندازه ای باید براش باشه)، از موسیقی بگیم که با زور ولوم می خواد اتمسفر بسازه، از نور که دو طرف صحنه رو داریم و بازیگران به طرز ناشیانه ای در دو طرف هنگام اجرای پارتنرهاشون وسط صحنه، حرکت می کنن و اشفته هستن و تمرکز به هم میزنن!
همه رو بگذاریم کنار خود جناب منظور رو چه کنیم که کاردینال رو احتمالا با چاووش برادر جان یکی گرفتن از بدن و رفتارهای بدنی تا لحن و بیان و.... بیشتر حس میدون تره بار بنده میگرفتم تا کلیسا، البته چیزی که شحصا برای من ازار دهنده هست سطح متن و اجرا و بازی ها نیست، از این دست همین الان کم نیست
قسمت ازار دهنده ش این سوال تگ مغزم هستش که جناب منظور عزیز شما چرا؟ شما که تئاتری هستی و خاک صحنه خوردید چرا تئاتر سلبریتی دار گونه روی صحنه میبرید؟ ایا ظرافت و دقت نظر ادمی که اینهمه سال تئاتر کار کرده همینقدره؟ یا جناب منظور متاسفانه تحت تاثیر فن پیج های متعدد و یا صف امضا و عکس توی شهرزاد قرار گرفتن؟ در واقع قسمت ازار دهنده ش اینه وگرنه که تئاتر این مدلی کم نداریم