انتخاب موضوع حرف نداشت و دست مجتبی کاظمی نویسندش درد نکنه... چراغای خاموش ذهنمو دوباره روشن کرد. بازیگرا خیلی خوب با بدن و بیانشون بازی میکردن مخصوصا کوروش شاهونه... خنده‌های دوست‌داشتنی حسین منفرد هم که آدمو میخندوند. درسته کم‌بازیگر بود ولی دکور صحنه و موسیقی جذابیت کارو بالا برده بود.