و اما همان چهاردقیقه که اگر هم نمی دیدم چیزی از دست نمی دادم اما دیدم و فقط غرق شدم تا جایی که مانند پری و دنیز کیزی و دنیز اوغلو من هم کف دریا ته نشین شدم و ساعت ها بعد از پایان نمایش هم همین احساس سنگینی در زیر آب را داشتم . در کل محتوای چهاردقیقه را بیشتر پسندیدم اما همان چهاردقیقه رقص نور و صدا بود و اکت ها و حرکات چشم نواز بازیگران آن را دیدنی کرده بود.
در کل به عوامل هر دو نمایش خسته نباشید میگم اما به قول آقای گلمکانی , خانم ثمینی کمی از انتزاع و ابهام فضایی که خلق می کنید کم کنید و ذهن تماشاگر را لای منگنه نگذارید که کار به تورم مخ و مخچه بکشد بلکه جوابی برای معماها و ابهام ها بتوان پیدا کرد .