امروز که روز پایانی اجرا بود موفق به دیدار آن شدم . ارتباط پستچی و پابلو بسیار دلنشین بود و قطعا در یاد و خاطر آدم باقی میمونه ، بازیها در کل خوب بود ، ریتم اوایل کار که قبل از ازدواج بود خیلی خوب بود ولی بعد از ازدواج یکباره ریتم عوض شد و شتاب گرفت و حتی تاثیرگذاری پایان نمایش رو هم تحت الشعاع قرار داد که متوجه علت تغییر ریتم و شتاب نشدم و سوالی که برام بوجود اومد این بود که با توجه به شخصیت پستجی در اوایل کار که در لحظاتی خجالتی بودنش کاملا حس میشد چرا در ادامه رفتارهای کاراکتر به سمت هیجانی شدن پیش رفت ؟ انگار ازدواج کردن این آدمو زیرو روش کرد.منظورم به بازی آقای خطیبی نیست چون ایشون در اجرای نقششون سنگ تموم گذاشتن منظورم خود متن نوشته شده و شخصیت پردازی برای نقش هستش و همچنین شخصیت پردازی پابلو میتونست عمیق تر و تاثیرگذارتر باشه .در کل به همه عوامل خسته نباشید میگم