انگشت به دهان از سالن خارج شدیم... بی شک بهترین مونولوگی که دیدم.. تحت تاثیر اجرای اقای مجید رحمتی قرار گرفتم... فضاسازی شروع نمایش به گونه ای بود که همون ابتدا احساس میکردی همراه کریم شیره ای رفتی تو برزخ . مونولوگ هایی که مسلسلوار به مغزت سرازیر میشدن و واقعن ادم رو توی فصای خلسه وار قرار میدادن.
تراژدی بود اما طنز داشت.. شعر داشت.. تاریخ داشت.. سیاست داشت... وبا طاعون و کثافت داشت... یک فضای تاریخی رو کاملن جلو چشما به تصویر کشید
پایان بندی هم استعاری و واقعن عالی...
همه عوامل این کار از جمله کارگردان رو باید ستود..