اینکه اعضای خانواده توانایی بلند شدن از صندلی خود را نداشتند می تونست ایده جالبی برای یه نمایش یک ساغتی باشه اما به نظرم بیش از حد دیالوگ محور شده بود.طنز دیالوگ ها هم یه جاهایی بسته به موقعیتی که بیان شدند اضافه بود.مکث ها هم تا حدودی طولانی شده بود.ده دقیقه پایانی هم میشه گفت که گنگ بود کاملا.نقطه قوت اجرا به نظر من بازی خوب شخصیت پدر خانواده بود که از پس اجرای دوگانگی کاراکتر به خوبی برآمده بود