اول نقدهایی که به این نمایش وارد دارم رو عرض میکنم. اولین ایراد بازی ضعیف خانم فرجاد بود که با وجود این که من در ردیف دوم بودم صدای ایشون به شدت ضعیف بود. دومین ایراد عدم هماهنگی در حرکات فرم بازیگران فرمکار بود. البته که این عدم هماهنگی بسیار کم بود ولی در این گونه تئاترها کوچکترین عدم هماهنگی به شدت به چشم میاد. سومین ایراد قصه‌ای بود که کمی ول بود و به اصطلاح کمی درنیومده بود. ولی با وجود این سه تا نقد من به این تئاتر پنج ستاره میدم چون به شدت کارگردان کار پر ریسک و لبه تیغی رو روی صحنه برد؛ بازیگرای دیگه منهای خانم فرجاد عالی بودن. عالی نه در حد برادوی، در حدی این همه کارهای سخیف و مزخرفی که رو صحنه هستش. 150، 200 هزار تومن پول میدیم میریم فالش خوندن یه سری آماتور یا اکت مزخرفشون رو میبینیم. دوستانی که میان به بروشور گیر میدن که چرا نبود یا به بازیا کل گروه ایراد وارد میکنن، آیا این نگاه منتقدانه رو به همه کارا دارن، آیا این دقت نظر راجع به این افتضاحایی که کل بیلبوردای شهر رو اشغال میکنه و همین الآن هم اجرا میره هم هست؟ این همه بازیگر از کم سن و سال بگیر تا بازیگرایی با سن بالاتر، آیا واقعن آسونه اینا رو هماهنگ کردن؟ این کار برخلاف 90% کارای چند سال اخیر وجود کارگردان رو میدیدی. دوست من که به کارگردانی این کار کم از فحش نمیدی، همین که متوجه حضور کارگردان شدی یعنی این کار کارگردانش وجودش حس شده، یعنی ایده‌ای پشتش بوده. گناه این نمایشا اینه که مافیا ندارن برن اسپیناس پلاس.
در آخر با وجود این کارتون عیبهایی داشت به همتون خسته نباشید میگم و دمتون گرم و واسه این مردم دقیق که هیچ اشکالی از زیر ذره بینشون درنمیره کلاهمو از سر برمیدارم و به شرافتشون قسمشون میدم که این نگاه منتقدانه رو تو تک تک تئاترها داشته باشن تا شاید مثل سالهای نه چندان دور(5،6 سال پیش) کارایی روی صحنه ببینیم که تجاری نیستن و هنر عرضه میکنن نه بازیگر چهره.