اول نقدهایی که به این نمایش وارد دارم رو عرض میکنم. اولین ایراد بازی ضعیف خانم فرجاد بود که با وجود این که من در ردیف دوم بودم صدای ایشون به شدت ضعیف بود. دومین ایراد عدم هماهنگی در حرکات فرم بازیگران فرمکار بود. البته که این عدم هماهنگی بسیار کم بود ولی در این گونه تئاترها کوچکترین عدم هماهنگی به شدت به چشم میاد. سومین ایراد قصه‌ای بود که کمی ول بود و به اصطلاح کمی درنیومده بود. ولی با وجود این سه تا نقد من به این تئاتر پنج ستاره میدم چون به شدت کارگردان کار پر ریسک و لبه تیغی رو روی صحنه برد؛ بازیگرای دیگه منهای خانم فرجاد عالی بودن. عالی نه در حد برادوی، در حدی این همه کارهای سخیف و مزخرفی که رو صحنه هستش. 150، 200 هزار تومن پول میدیم میریم فالش خوندن یه سری آماتور یا اکت مزخرفشون رو میبینیم. دوستانی که میان به بروشور گیر میدن که چرا نبود یا به بازیا کل گروه ایراد وارد میکنن، آیا این نگاه منتقدانه رو به همه کارا دارن، آیا این دقت نظر راجع به این افتضاحایی که کل بیلبوردای شهر رو اشغال میکنه و همین الآن هم اجرا میره هم هست؟ این همه بازیگر از کم سن و سال بگیر تا بازیگرایی با سن بالاتر، آیا واقعن آسونه اینا رو هماهنگ کردن؟ این کار برخلاف 90% کارای چند سال اخیر وجود کارگردان رو میدیدی. دوست من که به کارگردانی این کار کم از فحش نمیدی، همین که متوجه حضور کارگردان شدی یعنی این کار کارگردانش وجودش حس شده، یعنی ایده‌ای پشتش بوده. گناه این نمایشا اینه که مافیا ندارن برن اسپیناس پلاس.
در آخر با وجود این کارتون عیبهایی داشت به همتون خسته نباشید میگم و دمتون گرم و واسه این مردم دقیق که هیچ اشکالی از زیر ذره بینشون درنمیره کلاهمو از سر برمیدارم و به شرافتشون قسمشون میدم که این نگاه منتقدانه رو تو تک تک تئاترها داشته باشن تا شاید مثل سالهای نه چندان دور(5،6 سال پیش) کارایی روی صحنه ببینیم که تجاری نیستن و هنر عرضه میکنن نه بازیگر چهره.

به جرات میتونم بگم از ضعیفترین و کندترین کارهایی بود که تا به حال دیدم. تپقهای آقای بهبودی و فراموش کردن دیالوگ بازیگر خانم و سینک نبودن متن ترجمه با گفتار بازیگران یک طرف، صداهای گوش خراشی که باعث سر درد شخص من تا آخر شب شد طرف دیگر. این کار در بهترین حالت پتانسیل نمایش رادیویی داشت. فقط و فقط نمایش رادیویی. مشکل از اینجا میاد که هر چی مثلا کار روشنفکرانه‌تر باشد اثر قویتر است و حتی اگر مفهوم فدای فرم شود. فقط یک سوال از جناب یهبودی واقعا ذهن من رو درگیر کرده است: جناب بهبودی وقتی من تماشاگر وسط جمعیت نشستم و حتی نمیتوانم این فاجعه هنری رو ترک کنم، حتی صداهای گوشخراش نمیگذارد کمی چرت بزنم تا نمایش تمام شود و اینکه قید ۴۵ هزار تومانم زدم و فقط آرزو دارم این زجر به پایان برسد، اجازه دارم به ساعت گوشی خودم نگاه کنم که ببینم که این پز روشنفکری چقدر دیگر به اتمام میرسد؟ چون میترسیدم باعث تکدر خاطر حضرت عالی بشود و بر سرم داد فریاد کنید و حتی آیا من که هم هزینه‌ام هم وقتم و هم حال خوبم سوخته است اجازه دارم متقابلا سر شما داد بزنم که جناب بهبودی پنج تا کار در سال روی صحنه برود برای من کافی است، فقط ۵ تا اثر خوب...