تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
تماشاخانه طهران
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 16:26:31
سارتر یا اقتباسی از سارتر ؟
پیش از تماشای کار ، نمایشنامه را با ترجمه قاسم صنعوی خواندم . در خصوص انتخاب ترجمه جلال آل احمد یا قاسم صنعوی مردد ... دیدن ادامه ›› بودم که به لطف و پیشنهاد شخص کتابفروش ترجمه قاسم صنعوی را خریدم . ترجمه بسیار روان و خوبی است و حدود 60 صفحه بیشتر از ترجمه جلال آل احمد است ! از آن رو که قاسم صنعوی دانش آموخته رشته ادبیات فرانسه است و نمایشنامه های دیگر سارتر و آثار فرانسوی زیادی هم ترجمه کرده است به نظرم قابل اعتماد تر است . اما باید بگویم که اجرای دیشب خیلی فاصله عجیبی داشت با متنی که من خواندم ! نمیدانم ایراد از ترجمه جلال آل احمد است یا گروه اجرایی همچین تصمیمی گرفته است . اولا که در ترجمه قاسم صنعوی ، شارل جزو افرادی است که به همراه لوئی شبانه به خانه اولگا می ریزند تا هوگو را بکشند و نقشی که حمیدرضا نعیمی بازی می کند اصلا اسمش شارل نیست نامش هودرر است . از این تفات اسمی که بگذریم می رسیم به محتوای کار ، بسیاری از توضیح صحنه ها آنطور که من خواندم نبود ! اصلا ابتدای نمایش با گوش دادن اولگا به رادیو اخبار آن زمان شروع می شود و هیچ کجای نمایشنامه اولگا شعری در خصوص خش خش برگ های پاییزی و عشق نمی گوید و دیالوگ ابتدایی و انتهایی اصلا در نسخه ای که من خواندم وجود نداشت . یا مثلا توضیح صحنه در برخی جاها مانند صحنه ای که ژسیکا برای بار اول در صحنه ظاهر می شود و روبروی چمدان می ایستد رعایت نشده بود . موارد این چنینی زیاد به چشمم می آمد . اما از این هم بگذریم می رسیم به حذف یک سری دیالوگ های نابی که در ترجمه قاسم صنعوی خواندم و بسیار لذت بردم . بارزترینشان دیالوگی است که هودرر ( یا اشتباها شارل با بازی حمیدرضا نعیمی) در بحث و جدل با هوگو می گوید :
" وقتی که لازم باشد دروغ می گویم و هیچ کس را هم تحقیر نمی کنم . دروغ را من خلق نکردم . دروغ در جامعه ای که طبقه ها تقسیمش کرده اند زاده شده است و ما هر کدام هنگام تولد آن را به ارث میبریم . با خودداری از دروغ گفتن نمی توانیم دروغ را منسوخ کنیم ... "
همانا که این دیالوگ از کلیدی ترین دیالوگ های این اثر است و بیانگر تفکرات اگزیستانسیالیستی سارتر و معاف دانسته شدن افراد از قضاوت اخلاقی .
یا حتی این دو دیالوگ پینگ پنگی و ناب زیر میان هوگو و هودرر :
هوگو : " اما انسان ها ، نه از لحاظ چیزی که هستند ، بلکه از لحاظ چیزی که می توانند بشوند مورد توجهم قرار می گیرند . "
هودرر : " و من آنها را برای آنچه هستند دوست دارم . با تمام کثافت هایشان ، تمام عیب هایشان . صداهای شان و دست های گرم شان را که چنگ می زنند ، و پوست گرمشان را ، برهنه ترین پوست ها را ، و نگاه های نگران و مبارزه نومیدانه ای را که هر کدام به نوبه خود با مرگ و اضطراب می کنند دوست دارم ."
یا مثلا ژسیکا خیلی درون هوگو نفوذ می کند و به وی تلقین می کند که نمی تواند به هودرر یا همان اشتباها شارل عقایدش را اثبات کند اما این صحنه ها با حذف دیالوگ های جذاب به سرعت پیش می روند .
خلاصه کلام آنکه با وجود بازی های خوب و یکدست ، متن نمایش حیف و میل شده است و ای کاش با وفاداری ، مدت بیشتر و انتخاب ترجمه ای دیگر از ظرفیت به وجود آمده به نحو بهتری استفاده می شد . پیشنهاد می کنم حتما نمایشنامه را با ترجمه قاسم صنعوی بخوانید و لذت ببرید . خواندن این نمایشنامه بعد از اتمام رمان جنایت و مکافات برایم بسیار لذتبخش بود . جنایت مکافاتی که به گفته دوستم ( که مسلط به زبان و ادبیات روس است ) پایان بندی متناسبی ندارد و خود داستایوفسکی هم از این امر ناراضی بوده است و تا حدی من هم با نظرش موافقم . انگار که سارتر در دست های آلوده راسکلنیکف را به فرانسه آن دوران آورده و پایان متفاوتی برایش رقم زده است . در صحنه پایانی نیز در ترجمه قاسم صنعوی هوگو فریاد می زند "غیر قابل بازیافت" که به نظرم به متن نمایش و عملکرد حزب بیشتر می آید تا عبارت "اصلاح ناپذیر" که هوگو دیشب فریاد زد .
پیش از تماشای کار ، نمایشنامه را با ترجمه قاسم صنعوی خواندم . در خصوص انتخاب ترجمه جلال آل احمد یا قاسم صنعوی مردد ... دیدن ادامه ›› بودم که به لطف و پیشنهاد شخص کتابفروش ترجمه قاسم صنعوی را خریدم . ترجمه بسیار روان و خوبی است و حدود 60 صفحه بیشتر از ترجمه جلال آل احمد است ! از آن رو که قاسم صنعوی دانش آموخته رشته ادبیات فرانسه است و نمایشنامه های دیگر سارتر و آثار فرانسوی زیادی هم ترجمه کرده است به نظرم قابل اعتماد تر است . اما باید بگویم که اجرای دیشب خیلی فاصله عجیبی داشت با متنی که من خواندم ! نمیدانم ایراد از ترجمه جلال آل احمد است یا گروه اجرایی همچین تصمیمی گرفته است . اولا که در ترجمه قاسم صنعوی ، شارل جزو افرادی است که به همراه لوئی شبانه به خانه اولگا می ریزند تا هوگو را بکشند و نقشی که حمیدرضا نعیمی بازی می کند اصلا اسمش شارل نیست نامش هودرر است . از این تفات اسمی که بگذریم می رسیم به محتوای کار ، بسیاری از توضیح صحنه ها آنطور که من خواندم نبود ! اصلا ابتدای نمایش با گوش دادن اولگا به رادیو اخبار آن زمان شروع می شود و هیچ کجای نمایشنامه اولگا شعری در خصوص خش خش برگ های پاییزی و عشق نمی گوید و دیالوگ ابتدایی و انتهایی اصلا در نسخه ای که من خواندم وجود نداشت . یا مثلا توضیح صحنه در برخی جاها مانند صحنه ای که ژسیکا برای بار اول در صحنه ظاهر می شود و روبروی چمدان می ایستد رعایت نشده بود . موارد این چنینی زیاد به چشمم می آمد . اما از این هم بگذریم می رسیم به حذف یک سری دیالوگ های نابی که در ترجمه قاسم صنعوی خواندم و بسیار لذت بردم . بارزترینشان دیالوگی است که هودرر ( یا اشتباها شارل با بازی حمیدرضا نعیمی) در بحث و جدل با هوگو می گوید :
" وقتی که لازم باشد دروغ می گویم و هیچ کس را هم تحقیر نمی کنم . دروغ را من خلق نکردم . دروغ در جامعه ای که طبقه ها تقسیمش کرده اند زاده شده است و ما هر کدام هنگام تولد آن را به ارث میبریم . با خودداری از دروغ گفتن نمی توانیم دروغ را منسوخ کنیم ... "
همانا که این دیالوگ از کلیدی ترین دیالوگ های این اثر است و بیانگر تفکرات اگزیستانسیالیستی سارتر و معاف دانسته شدن افراد از قضاوت اخلاقی .
یا حتی این دو دیالوگ پینگ پنگی و ناب زیر میان هوگو و هودرر :
هوگو : " اما انسان ها ، نه از لحاظ چیزی که هستند ، بلکه از لحاظ چیزی که می توانند بشوند مورد توجهم قرار می گیرند . "
هودرر : " و من آنها را برای آنچه هستند دوست دارم . با تمام کثافت هایشان ، تمام عیب هایشان . صداهای شان و دست های گرم شان را که چنگ می زنند ، و پوست گرمشان را ، برهنه ترین پوست ها را ، و نگاه های نگران و مبارزه نومیدانه ای را که هر کدام به نوبه خود با مرگ و اضطراب می کنند دوست دارم ."
یا مثلا ژسیکا خیلی درون هوگو نفوذ می کند و به وی تلقین می کند که نمی تواند به هودرر یا همان اشتباها شارل عقایدش را اثبات کند اما این صحنه ها با حذف دیالوگ های جذاب به سرعت پیش می روند .
خلاصه کلام آنکه با وجود بازی های خوب و یکدست ، متن نمایش حیف و میل شده است و ای کاش با وفاداری ، مدت بیشتر و انتخاب ترجمه ای دیگر از ظرفیت به وجود آمده به نحو بهتری استفاده می شد . پیشنهاد می کنم حتما نمایشنامه را با ترجمه قاسم صنعوی بخوانید و لذت ببرید . خواندن این نمایشنامه بعد از اتمام رمان جنایت و مکافات برایم بسیار لذتبخش بود . جنایت مکافاتی که به گفته دوستم ( که مسلط به زبان و ادبیات روس است ) پایان بندی متناسبی ندارد و خود داستایوفسکی هم از این امر ناراضی بوده است و تا حدی من هم با نظرش موافقم . انگار که سارتر در دست های آلوده راسکلنیکف را به فرانسه آن دوران آورده و پایان متفاوتی برایش رقم زده است . در صحنه پایانی نیز در ترجمه قاسم صنعوی هوگو فریاد می زند "غیر قابل بازیافت" که به نظرم به متن نمایش و عملکرد حزب بیشتر می آید تا عبارت "اصلاح ناپذیر" که هوگو دیشب فریاد زد .
مهدی حسین مردی، فرزاد جعفریان، امیرمسعود فدائی، سوسن نوری و پوریا فرجی این را
خواندند
رویا، نیلوفر پیری، نیلوفر ثانی و رضا بولو این را دوست دارند
رویا، نیلوفر پیری، نیلوفر ثانی و رضا بولو این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۴۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
