هنوز طعم شیرین آخرین نمایش صامتی که دیدم (دریم لند) زیر زبانم بود و تردید داشتم برای دیدن این نمایش که مبادا آن شیرینی تلخ شود اما دو چندان شد.
کاش سینماگران شخصیت پردازی را از این نمایش ها بیاموزند، در همان دقایق ابتدایی ارتباطی صمیمانه با شخصیت های کار برقرار کردم و تا انتها مرا با خود بردند ریتم خوب فراز و فرود و غم و شادی و شوخی و جدی به جا و به اندازه، یک کتاب کامل در یک ساعت بدون کلمه ای حرف برایم مرور شد. البته که یک کنسرت سولو در کنار صحنه در حال اجرا بود و عجیب روی کار نشسته بود.
تبریک میگم به گروه خوب و خلاق برای خلق لحظات ناب.