ما همه مقصریم!
به مراتب بهتر از خدای کشتار، به دور از هیاهوی بی مورد. انتخاب بازیگران، متن و شخصیت پردازی خوب.

عامه پسند (Pulp)

برای اولین بار به سالن هنر آبان رفتم برای دیدن نمایش. وقتی وارد سالن شدم و صحنه را خالی از دکور دیدم انتظارم از محتوای نمایش بیشتر شد اما در انتهای نمایش ناامید از سالن خارج شدم.
محتوایی به شدت مفهوم زده و سطحی که به هیچ عنوان فکر منو درگیر نکرد.
هدف از شبه پرفورمنس های ابتدا و انتهای کار چی بود؟ نه جذابیت بصری داشت و نه کمکی به نمایش میکرد.
لطفاً کیسه هایی که کف صحنه چسباندید بکنید که جز تولید صدای مزاحم حین حرکت بازیگران کاربرد دیگری نداشت.
تنها بازی بازیگر نقش عماد کمی دلگرم کننده بود و دیگر هیچ.

پ.ن: مسئولین سالن این مدل صندلی به هیچ عنوان مناسب سالن تئاتر نیست بیشتر مناسب استادیوم های ورزشی است.

هملت تو کجا ایستاده ای؟
جنون، استیصال و در آخر فروپاشی هملت چیزیست که با آن روبرو هستید و نه اجرای کامل نمایشنامه هملت.
گویی این نمایش بخشی کوتاه از نمایشنامه را روایت میکند دقیقا زمانی که هنوز هملت اقدام به انتقام نگرفته و درمانده است در تصمیم گیری ایستادن در جای درست.
اجرای بازیگران خوب، دکور در اختیار نمایش و خلاقانه بود. در مجموع نمایش خوبیست اگر حداقل خلاصه داستان هملت را خوانده یا شنیده باشید.

موضوع نمایش حقایقی را مطرح میکند که برای همه ثابت شده است به همین دلیل نمایش را عامه پسند کرده و مخاطبان تئاتر را راضی نمیکند موضوعات کلیشه ای که مخاطب برای فهم آن نیاز به فکر و کند و کاو ندارد سیاه و سفید های از قبل مشخص شده. اساسا با نمایشنامه ارتباط برقرار نکردم و نیمی از زمان نمایش به بطالت می‌گذشت و خطر بی حوصله کردن مخاطب به شدت بالاست. بازی بازیگران قابل قبول بود هرچند که امیرحسین سرداریان را در نمایش «جان گابریل بورکمان» به مراتب قوی تر دیده بودم. از نظر من انتخاب موسیقی بی کلام می‌توانست تأثیرگذاری را افزایش دهد. بازیگر خردسال هیچ نقشی در نمایش نداشت و حذف حرکت های آن هم می‌توانست زمان نمایش را کاهش دهد هم مخاطب را از صحنه اصلی دور نکند. برای دکور نمایش زحمت کشیده شده بود اما متاسفانه رفت و آمد نفرات پشت آن کاملا مشخص بود و حواس بیننده را پرت میکرد.
خسته نباشید خدمت گروه نمایش امیدوارم نواقص کار بر طرف بشه و پیشرفت روز افزون داشته باشید.