بازی های خوب و جا افتاده، فن بیان مناسب و طراحی صحنه مختصر و مفید از ویژگی های خوب این اثر بود.
شاید اگر زمانش کوتاهتر بود و اجراهای میان پرده ای رقصنده (که ارتباط چندانی با اجرا نداشت) از نمایش حذف میشد، اجرا رو دلنشین تر میکرد.
موسیقی های سنگین و شناخته شده هم به نظر من برای این اثر زیاد مناسب نبود و میشد از موسیقی هم زمان با تاریخ اصلی نمایشنامه رو براش انتخاب کرد.
مفهوم اصلی اثر که تاکید بر حقیقت تلخ بجای دروغ شیرین بود به من احساس خوبی داد و شاید همون چیزی بود که در بسیاری از رفتارهای ما غایب شده و جاش در زندگی امروزی ما بسیار خالیه.