شازده احتجاب یکی از شاهکارهای ادبی معاصر ایران است که به قلم ه.گلشیری نگارش شده.و مسلما درماتورژی کردن چنین اثری برای ایجاد یک اثر نمایشی کاری بس دشوار و پرچالش است. لیکن افشین زمانی تا حدودی به آن دست یافته و با همان شیوه ادبیات ناب گلشیری یک اثر دیالوگ محور و وابسته به فرم خلق کرده است. فرمی که برای اجرای این اثر انتخاب شده به وجه نمادین و تراژیک مفاهیم قدرت و فساد موجود در متن بسیار کمک می کند.بازی ها قابل قبول و یکدست است. و مشخصا برای درآوردن فرم آنها زحمات زیادی کشده شده. نورپردازی کار کمی می توانست بهتر باشد.و استفائه زیاد از نور قرمز به نظرم خیلی کارا نبود بجز بعضی صحنه ها. در مجموع یک اثر فاخر دیدم از یک گروه جوان. و برایشان آرزوی موفقیت دارم.