بعد یکسال دوری، حسابی چسبید. ممنون از جناب نعیمی و گروهشون. موضوع اثر دغدغه ی فعلی جامعه محسوب می شود اما قطعا موضوع بایستی پرداخته بشود و لایه های مختلفی برای تعمق تماشاگران در هر سطحی در اثر تعبیه بشه که به نظر بنده، فقط به پروپوزال اولیه کار بسنده شده بود. پیشنهاد میشه به عنوان یه اثر تیپیکال و پوپولیسم حتما تماشا بشه و توقع ریچارد و سقراط و شوایک رو اصلا نداشته باشید. واقعا در این ایام کوید زده، و با این همه محدودیت، این اثر تونست لحظاتی شاد رو رقم بزنه اما کاش کارگردان اثر، جناب نعیمی نبود تا دفعه ی بعد هم با فراغ بال بتونیم دوستان رو با اطمیناااان و به صرف وجود نام ایشون به سالن دعوت کنیم. نور و طراحی صحنه که در حد جشنواره های تاتر دانش اموزی. دیالوگ های شعارزده و المان های بسیار سطحی همچون رنگ سبزو بنفش لباس همسر وزیر ابتدا حمایت یکجانبه از حزبی خاص رو تداعی کرد اما پایان کار بی طرفی رو اتخاذ کرد.بازیگران همه عالی.نقطه ی قوت اثر بازیگرای کار بودن...مخصوصا جناب کربلایی زاده و خانم نازی.همسر وزیر در صحنه ی هجمه ی فاسدان به منطور تغافل وی، بسیار بازی بی دیالوگ و میمیک عالی ای ارائه دادن.به جناب کربلایی زاده هم پیشنهاد میکنم همین مدل سببل رو در عالم واقع هم قرار بدن.خیلی بهشون میاد.با ارزوی تندرستی و.سلامتی