در این روزهای طاعون زده کرونایی، رفتن و نشستن و دیدن تیاتر با مشغله های فراوانی درگیر است. از ماسک زدن چند لایه تا استرس ابتلا در محیط بسته تا برسد به شرایط سخت تنفس.
با این حال همچنان هستند کسانی که که سختی را تحمل می کنند تا ببینند، بفهمند و یادبگیرند.
و قاعدتا گروه هایی که با این سختی اوضاع همت می کنند و اجرا می روند نیز انتظار می رود که خوراک درخوری برای تغذیه علاقه مندان تهییه ببینند، که متاسفانه این گونه نیست.در هفته های آخر این 2 امین کاری است که به تماشا می نشینم و افسوس میخورم.
که شاید اگر فیلم تیاتر قدیمی و یا فیلم تیاتر کار خارجی ایی می دیدم، آورده ذهنی و فنی بیشتری داشت.
سرایدار کاری با خط داستانی ساده، بازی های متوسط و دکور خوب.