متوجه نمیشم که چرا این روزها که برخی مخاطبین تاتر به دنبال چیزی فراتر از تاتر هستند ! و یا اغلب معنی و مفهموم تاتر رو با ترازوی انتلکتوئلیسم میزان میکنند. این سرگیجه یعنی‌ مرگ تاتر . در تاتر فکر کنم تنها ۲ نفر وفادار به روایت های ایرانی هستند ، جناب رضا بهرامی و آقای کهبد تاراج ! یک تنه ثابت کردند که روایت های ساده و قابل لمس ایرانی در فرمت درست اجرایی با خلاقیت درست میتوانند تاثیرگذاری آلبرکامویی داشته باشند. ما اکبر رادی داریم... عباس نعل بندیان داریم ...روایت های ایرانی میتونن تاترهای تاثیرگذاری و رقم بزنن که به حق این دو عزیز بسیار شایسته کباده ی این کار و به دوش کشیدند . طراحی صحنه زیبا و خلاق در عین سادگی . به اندازه بودن تمام المان ها . بازیهای درست و بجا . تلورانس روایت همگی باعث شد توقع ما از معنی درست تاتر براورده بشه. دستمریزاد به همگی خدا قوت