تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 02:27:59
ایستادن به وقت رفتن
هنر یعنی همین، یعنی جا دادن این حجم از تفکر و داستان آمده از آن در یک میزانسن کوچک و جمع و جور ولی به اندازه کافی و دمیدن ... دیدن ادامه ›› یک روح مشترک در دو بازیگر که موجبات همذات پنداری هر بیننده ای را فراهم آورد.
ایستادن به وقت مردن یکی از آن نمایش هایی است که در این برهه ی تئاتر کم پیدا میشود، از آن ها که پس از خروج از سالن نه تنها حسرت از رفت زمانت را نمیخوری بلکه سوال های بسیاری را در تو بیدار میکند، سوال هایی که شاید سال ها از آن ها روی میگرداندی.
سالن های مهرگان را همیشه دوست داشته ام، خودمانی است، و این بار بسیار خودمانی تر بود، هرچند که ورود وسط نمایش تعدادی از تماشاچی ها ضربه ی بزرگی به این حس بود اما مراسم تولد آخر آن که برای کارگردان برگزار شد ترغیب کننده ی آن بود دوباره باید رفت و در فضایی آرام تر و پر تمرکز تر بازی های جذاب را در قالب یک متن عالی دید.
چرخه ی تناسخ و تکرار درگیری دو وجه وجودی هر انسان متعقل، بعد ادراکی و احساسی و بعد عقلانی و منطقی، در کنار وجود »در« که مقدس است و نماد تمامی خطوط قرمز عرفی و شرعی تحمیلی به ذهن فضای بسیار جذابی را برای هر بیننده ای به ارمغان می آورد.
در انتهای این نمایش حتما با این سوال مواجه خواهید شد که من باید کدامین درهای ذهنی خودم را لمس کنم؟!
هنر یعنی همین، یعنی جا دادن این حجم از تفکر و داستان آمده از آن در یک میزانسن کوچک و جمع و جور ولی به اندازه کافی و دمیدن ... دیدن ادامه ›› یک روح مشترک در دو بازیگر که موجبات همذات پنداری هر بیننده ای را فراهم آورد.
ایستادن به وقت مردن یکی از آن نمایش هایی است که در این برهه ی تئاتر کم پیدا میشود، از آن ها که پس از خروج از سالن نه تنها حسرت از رفت زمانت را نمیخوری بلکه سوال های بسیاری را در تو بیدار میکند، سوال هایی که شاید سال ها از آن ها روی میگرداندی.
سالن های مهرگان را همیشه دوست داشته ام، خودمانی است، و این بار بسیار خودمانی تر بود، هرچند که ورود وسط نمایش تعدادی از تماشاچی ها ضربه ی بزرگی به این حس بود اما مراسم تولد آخر آن که برای کارگردان برگزار شد ترغیب کننده ی آن بود دوباره باید رفت و در فضایی آرام تر و پر تمرکز تر بازی های جذاب را در قالب یک متن عالی دید.
چرخه ی تناسخ و تکرار درگیری دو وجه وجودی هر انسان متعقل، بعد ادراکی و احساسی و بعد عقلانی و منطقی، در کنار وجود »در« که مقدس است و نماد تمامی خطوط قرمز عرفی و شرعی تحمیلی به ذهن فضای بسیار جذابی را برای هر بیننده ای به ارمغان می آورد.
در انتهای این نمایش حتما با این سوال مواجه خواهید شد که من باید کدامین درهای ذهنی خودم را لمس کنم؟!
امیرمسعود فدائی، امیر مسعود و مصطفی اسکندری این را
خواندند
غلامرضا عربی و علیرضا گلکار این را دوست دارند
غلامرضا عربی و علیرضا گلکار این را دوست دارند
غلامرضا عربی (u.3evgx1)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۷ آذر ۱۴۰۰
ممنونم جناب قاضی از تشریف فرماییتون و عذر خواهم بابت ورود نابهنگام چند تماشاگر.
۲۹ آذر ۱۴۰۰
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
واژه استاد نه تنها بخاطر کار زیباتون بلکه بخاطر برخورد زیبنده ی شما با دوستانی که اون شب مهمون اجراتون بودن واقعا برازنده ی شماست جناب عربی عزیزی به دنبال کارهای جدیدتون هستیم به زودی باز هم لذت رو مهمون ما بکنین?
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۱,۰۰۰ نفر
+۲۸,۵۳۰ برنامه
+۸,۹۵۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۵۱۲ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
