امیر مسعود فدایی عزیز
من فیلم علف زار را ندیده ام و بالتبع نمی توانم قضاوتی داشته باشم. اما پیشرفت پژمان جمشیدی در سینما ایران قابل انکار نیست. اینکه یکی قبلا بازیگر فوتبال بوده و الان آدم با پیشداوری قضاوتش بکند به نظرم منصفانه نیست. اتفاقا همچین آدمی قابل ستایش است چون در فوتبال هم بازیکن موفقی بود و دست بر قضا با تلاش، امسال برای سومین بار است که کاندید میشود و انقدر هم شجاعت و بزرگی دارد که وقتی امین حیایی عزیز برای جایزه، اسمش اعلام میشود، تمام قد می ایستد و از صمیم قلب براش کف میزند . یادمان نرفته وقتی دو سال پیش به امین حیایی دیپلم افتخار دادند به خاطر بازی قابل تحسینش در فیلم شعله ور نعمت الله، و سیمرغ را دادند به امیر جدیدی(گمان می کنم)، آنروز امین حیایی با همه تجربه اش، برآشفت و به زور رفت روی سن و بی هیچ صحبتی و با دلخوری جایزه اش رو گرفت. ظرفیت و انسانیت پژمان جمشیدی بر هیچ کس پوشیده نیست و گمان کنم قطعا یک روزی سیمرغ رو با تلاش خودش بدست خواهد آورد. یادم هست سری قبل که اسمش را به عنوان کاندید سیمرغ خواندند خبرنگاران و حضار هم خندیدند و اما او با همه ناراحتی ... دیدن ادامه ›› اش از این عمل زشت حضار، خم به ابرو نیاورد و هیچ چیز نگفت. با موسوی عزیز هم کاملا مخالفم. اینکه یک روز این جایزه را پرویز پرستویی گرفته یا خسرو شکیبایی، دیگر اگر پژمان جمشیدی بگیرد باید بگوییم وا اسفا، چندان نظرم نیست. چون هم پرستویی عزیز و هم خسرو شکیبایی بی نظیر، بسیار فیلم های متوسط و ضعیف هم داشتند همانگونه که آلپاچینو و رابرت دنیرو هم درکارنامه شان دارند پس بگوییم چون اینها جایزه گرفته اند بازی زیبای لیدی گاگا را در فیلم تولد یک ستاره به سخره بگیریم و بگوییم ایشان حق ندارد دیگر بازی کند. هرچند کلیت دغدغه سید را می فهمم ولی با مصداقشان کاملا مخالفم. به عقیده من پژمان جمشیدی بازیگر را با بازی هایش قضاوت کنیم نه با توپ گرد . که البته در آن زمان هم بازیکن موفقی بود. قیاس جمشیدی را هم با سام درخشانی قیاس مع الفارق می دانم. جمشیدی به عقیده من تلاش کرد و مزد استعدادش را هم با سه بار کاندید شدن گرفت. برای او که از یک صنف دیگر آمده است اتفاقا باید کلاه را راحت تر از سر برداشت و از ته دل تشویقش کرد. هرچند ممکن است در ادامه کار روند چیز دیگری باشد ولی امیدوارم پژمان جمشیدی عزیز تلاشش را مضاعف کند. او آلپاچینو یا پرستویی نخواهد شد اما بازیکن فوتبالی شده است که سه بار تا پای سیمرغ رفته است. انشالله روزی سیمرغ را در دستانش بگیرد و آنهایی که مسخره اش می کنند تمام قد برایش کف بزنند. او نشان داده تلاش می کند. و تلاش کردن ستودنی است هرچند دوستش نداشته باشیم.