تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنربه آگاهی می‌رسد با توجه به راهپیمایی مناسبتی در تاریخ سه‌شنبه ۵ تیر در محدوده مرکز شهر ، لطفا حتما در زمانبندی حضور خود برای تماشای برنامه‌ها، تمهیدات لازم را درنظر بگیرید. لازم به ذکرست بلیت پس از آغاز برنامه اعتبار و ورود ندارد و بلیت در اختیار سالن است.
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 08:46:25
سه‌شنبه این نمایش دیدم ولی نیاز داشتم بهش زمان بدم و بعد نقدش و بنویسم، تو این مدت رفتم متن نمایشنامه را خوندم تا ببینم چقدر اجرا با متن فاصله ... دیدن ادامه ››
داشته و حقیقتش یه سری از انتقادهایی که به اجرا داشتم از بین رفت.
- اولین نقدی که داشتم این بود که با توجه به اینکه جای خوبی داشتم و کنار علی باقری و دوست دخترش نشسته بودم و از ۴ بازیگر ۳ تا را دقیق میدیدم، اینکه لیلی رشیدی و خوب نمی‌دیدم ناراحت بودم، اما دیدم که تو متن نمایشنامه توصیه شده که مخاطب دچار چالش بشه در دیدن!
- یه جاهایی واقعاً فکر می‌کردم زیاده‌روی شده در نمایش عریان رنج، که دقیقاً عین متن بود ، بجز تغییراتی که جابر رمضانی به دیالوگ‌های خودش داده بود( که مورد نقد من نبود).
- از نظر خلاقیت فکر می‌کردم خیلی از موارد خارج متن باشن، که نبودن، حتی بیرون رفتن اون آقا وسط دیالوگ لیلی رشیدی و واکنش ایشون تو متن بود. قسمت اعظم خلاقیت مربوط به توصیف فضا و دیالوگ‌های خود رمضانی بود.
- من شخصاً نمایش اینتراکتیو دوست دارم ولی این نوع اینتراکتیو که تماشاچی روبروت باشه خیلی معذب و یه جاهایی غیر قابل تحمل بود، اما باز هم اینها در متن بود و زیاده‌روی کارگردان نبود. آیا باید با دستکاری متن کار و سنباده‌زده شده و نرم‌تر اجرا میکرد؟ فکر می‌کنم هدف کار از بین می‌رفت یا کم‌رنگ می‌شد.
- کار عمیق، سخت و دردناک بود، آیا بهش نیاز داشتیم؟ قطعاً. آیا الان بهش نیاز داشتیم؟ مطمئن نیستم!
- در آخر ،از کارهای رمضانی انتظار تراماتایز شدن داشته باشید :)
- اولین نقدی که داشتم این بود که با توجه به اینکه جای خوبی داشتم و کنار علی باقری و دوست دخترش نشسته بودم و از ۴ بازیگر ۳ تا را دقیق میدیدم، اینکه لیلی رشیدی و خوب نمی‌دیدم ناراحت بودم، اما دیدم که تو متن نمایشنامه توصیه شده که مخاطب دچار چالش بشه در دیدن!
- یه جاهایی واقعاً فکر می‌کردم زیاده‌روی شده در نمایش عریان رنج، که دقیقاً عین متن بود ، بجز تغییراتی که جابر رمضانی به دیالوگ‌های خودش داده بود( که مورد نقد من نبود).
- از نظر خلاقیت فکر می‌کردم خیلی از موارد خارج متن باشن، که نبودن، حتی بیرون رفتن اون آقا وسط دیالوگ لیلی رشیدی و واکنش ایشون تو متن بود. قسمت اعظم خلاقیت مربوط به توصیف فضا و دیالوگ‌های خود رمضانی بود.
- من شخصاً نمایش اینتراکتیو دوست دارم ولی این نوع اینتراکتیو که تماشاچی روبروت باشه خیلی معذب و یه جاهایی غیر قابل تحمل بود، اما باز هم اینها در متن بود و زیاده‌روی کارگردان نبود. آیا باید با دستکاری متن کار و سنباده‌زده شده و نرم‌تر اجرا میکرد؟ فکر می‌کنم هدف کار از بین می‌رفت یا کم‌رنگ می‌شد.
- کار عمیق، سخت و دردناک بود، آیا بهش نیاز داشتیم؟ قطعاً. آیا الان بهش نیاز داشتیم؟ مطمئن نیستم!
- در آخر ،از کارهای رمضانی انتظار تراماتایز شدن داشته باشید :)
۱۱ نفر
این را
خواندند
سپهر، سپیده، بامداد رکنی، معین، شاهین، نگار عرب پور و علی احمدیان این را دوست دارند
سپهر، سپیده، بامداد رکنی، معین، شاهین، نگار عرب پور و علی احمدیان این را دوست دارند
خریدار تانیا (taniaaa)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۲ دی ۱۳۹۲
ممنون از این مقایسه و بررسی? به‌شخصه استفاده کردم.
۰۷ خرداد ۱۴۰۱
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۴۰۴,۰۰۰ نفر
+۲۷,۰۴۰ برنامه
+۸,۰۰۸,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۴۳۴ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
