نمایش نیک پر استعاره و تمثیل است.
گویا و قابل درک و ملموس.
تجربه هولناک و سهمگینی که در طول تاریخ بار ها تکرار شده است اما ما دوست داشتیم خود تجربه شیر دوشیدن را داشته باشیم هرچند که از ابتدا فقط شاخ گاو دست ما بود تا پاره کنیم و بدریم همدوشانمان را و لذت ببریم از خوشی روزمان و شعار دهیم.
یکی نقاب دارد و دیگران بی نقاب همان اندیشه را در سر دارند.(هر غالبی به مغلوب خویش شبیه تر است)
نماد گرایی و شیپور بیدار باش را،بر زندگی میت وار آدمیان تازیانه نواختند.
در جامعه بسته،خرافاتی ،جادو مزاج که تمام ساختار فکری اسیر نیرو های ناشناخته است جنون و عته از شرایط آن باب است.
افسوس و که شنونده و مخاطب ندارد