دیدنش برام عذاب آور بود. تئاتر منجمدی بود. مطابق سلیقه‌م نیومد. ترجمه‌ی خوبی صورت نگرفته بود. در یک نقاطی سعی مشهودی شده بود که ترجمه‌ی پویا و نزدیک به روحیات ایرانیها ارائه بشه اما هم خیلی توی چشم بود هم کلا نمی‌شد باهاش ارتباط برقرار کرد. طنزش فوق‌العاد فوق‌العاده فوق‌العاده ضعیف بود. بازیها به دلم ننشست. هیچ درگیری‌ای بین شخصیتا شکل نگرفت. هیچ حرکتی وجود نداشت. دائما با لحنی یکنواخت به نوبت روایت خودشونو "می‌گفتن" بدون این که ذره‌ای از هر چیزی جز تار صوتی استفاده کنن. قسمت رادیو هم که مشخصا آقای معجونی اول باری که متن رو می‌دیدن از روش خونده بودن و همون اول بار هم ضبط شده بود. در کل یک لالاییِ طولانی بود‌. باز خدا رو شکر آخرش "که لالایی‌خون صدای ضبطی آقای معجونی بود" چراغها خاموش بود و می‌شد چند ثانیه‌ای بی‌رودروایسی چرت زد.

بسیار نامطابق با سلیقم.