سفید برای من رنگی بود و نمایش را دوست داشتم.
دیروز برای من روز خاطره‌انگیزی بود، سوپرایز دوستان تیوالی و حضور بسیاری دیگر که تک تک آنها را دوست دارم و از بودن در کنارشان لذت میبرم باعث شد که به دیدن نمایش با حال بسیار خوبی بروم.
سفید با ترک numb آغاز میشه و بی حسی را از ابتدا به مخاطب واگذار میکنه اما بی حسی که در تقابل بیش از همه یقه نسل جدید یا نسل تغییر را میگیرد. سفید دغدغه خانواده دارد، سفید نگاهی طعنه وار به خاطره تاریخی دارد که با فراموشی سفیدگونه در شخص و روابط میان فردی در میان خانواده به روایت آن میپردازد. به زعم من سفید پرگویی نکرده بود و به مسئله بدون کم و زیاد میپردازد، در هرخانواده ای ممکن است چنین شرایطی و چنین بحث و جدلهایی روی دهد. نمایش از بازیهای خوبی برخوردار است هرچند دربرخی موارد ژست و لحن فراموش شد ولی با توجه به اجرای اول قابل قبول بود. بهترین جایگاه تماشا با توجه به کوچک بودن صحنه جایگاه B است و گمان نمیکنم خیلی ردیف آن مهم باشد هرچند خودم در ردیف یک دید بسیار مناسبی داشتم.

** ... دیدن ادامه ›› هشدار اسپویل
در واقع اصلی ترین نقشهای این نمایش مادر و بهار بودند، مادر که حضور فیزیکی نداشت و فقط به بازگویی خاطره های گوناگون و گاهی متناقض از جانب خانواده با او آشنا می‌شویم و از سویی دیگر بهار که اسم بسیار مناسبی برای او انتخاب کرده بودند، کوچکترین فرد خانواده و به نوعی دگراندیش ترین فرد خانواده است. اعضای دیگر خانواده نیز هر کدام میتوانند مانیفست متناقض خود را داشته باشند، به طور مثال دختر فرهنگی دین داری که برخلاف تعصبش در برخی مفاهیم و روایت ها دغدغه زنان و ژلیش هم دارد، دختر دیگری که بی تفاوت و تااندازه ای منزوی شده و همسری که برای کمک آمده و گاهی زخم می‌شود و گاه درمان و ....
به هرروی مهمترین نقش برای من بهار بود. بهاری که توسط اعضای ستی تر به دیوانگی و عدم درک مناسب متهم می‌شود اما گویی او فقط خشم دارد خشمی نهفته از عدم تغییر، خشمی از تقابل سنت و مدرن، خشمی از عدم مدارا، خشمی از احساس تقصیر و خودسرزنشی.
در موسیقی numb از Linkin park جایی اشاره می‌شود:

I’m becoming this
All I want to do
Is be more like me
And be less like you

و گویی این روایت کوچکی از تقابل در خانواده است که من در نمایش حسش کردم، از سویی دیگر خوانش ها تاریخی نسبت به مادر که میتواند طعنه وار باشد نیز بسیار مناسب بود یکی مادر را افسرده میدید، یکی فعال سیاسی، یکی یک توده‌ای قدیم، دیگری یک مذهبی فناتیک و شخص دیگر یک مانع تغییر .

به هرسان نمایش سفید برای من بالاتر از متوسط بود و بیشتر از ۳ ستاره ارزش داشت با توجه به اجرای اول و برخی ناهماهنگی ها به نمایش ۴ ستاره میدهم هرچند که این ستاره ها گویایی لذت و عدم لذت یک مخاطب را به درستی نمیرساند.
پراجرا باشید.
⭐️⭐️⭐️⭐️