تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندSB > com/org | (HTTPS) localhost : 16:09:26
سانس اول روز دوم شهریور اجرا را همراه دوستانم دیدم. دومین بار بود که در کل زندگیم از پیش راجع به متن و حال‌وهوای یک نمایش می‌خواندم. از بس که ... دیدن ادامه ››
همه می‌گفتند اصلا نمی‌توانی ارتباط بگیری اگر ندانی راجع به النده.
خلاصه یک هفته نشستیم و کل نظرات تیوال را خواندیم و کلی سرچ کردیم و هر لحظه بیش از پیش و ناخواسته، تحت تاثیر این جو قرار گرفتیم که باید بدانیم و بخوانیم و نکند نفهمیم...
اما اواسط نمایش و بعد آن به این نتیجه رسیدم این جو کاذب بوده و طبق اصل مواجهه باهنر باید بدون پیش‌زمینه سمت کار می‌رفتیم. خب اگر نگاهی به نظرات بیندازیم خواهیم دید عده ای اظهار می‌کنند بار دوم و سوم این کار را دیده‌اند و نفهمیده‌اند یا فهمیده‌اند و ...
انتقاد من از همین‌جا شروع می‌شود. چرا یک اثر هنری باید گنگی (توجه کنید ابهام هنری و پیچیدگی منظورم نیست) گنگی ... ایجاد کند تا مخاطب را تحت جو قرار دهد توی این اوضاع اقتصادی نه‌چندان منساب بلیت بخرد و بیاید و ۲۷۰ تومن و ۶ ساعت از عمرش را بها دهد برای یک اثر هنری.
شروع نمایش تا حدود دقیقه‌ی ۴۰ کشش و جذابیت دارد. مخاطب را همراه می کند و حس می‌کنیم نمایشی است بی‌نقص و الحق که ۴۰ دقیقه‌ی آغازین با بازی خوب اسماعیل گرجی و دیگران و نور حرفه‌ای و ریتم و تمپوی خوب، عالی شده.
برهمنی در این اثر هم مثل سیزیف و زندگی در تئاتر (این دو را خیلی دوست داشتم ) سراغ متافیکشن رفته و بازی در تئاتر که خوب بود...
اما مفهوم و مضمونی که می‌خواست منتقل کند چیست؟
کاش یکی از عوامل زحمتی بکشند و یک جمله لااقل راجع به هدفشان از این متن و این اجرا را با من و دوستانم در میان بگذارند.
و سخن دیگر، اگر نقش خانم صمدی کلا نبود، یا شخص دیگری بازی می‌کرد هم همقن‌قدر مخاطب داشت؟ البته بازی ایشان هم روتین و کلیشه و مصنوعی بود. (با احترام به ایشان و کادر اجرایی)
ویدیویی هفته قبل دیدم از آقای ناظرزاده نازنین که می‌گفتند: مخاطب امروز حوصله ۲ ساعت نشستن ندارد. تا حد زیادی قبول دارم به شرطی که مثل این نمایش باشد و حوصله‌سربر و پرازابهام باشد.
اثر هنری ای که حرفی دارد برای گفتن، رو راست می‌گوید و ترسی ندارد مخاطب خوشش نیاید که پیچش بی‌جا ایجاد کند.
و نقل قولی دیگر: اثر هنری ای که درباره ی همه‌چیز لست در باره هیچ چیز نیست.
نمره من به این نمایش
سروقت شروع شدن نمایش: نمایش بیست دقیقه تاخیر داشت که فکر کنم به سانس بعد هم سرایت کرد
بازی‌ها: بازی آقای گرجی عالی۲۰ و معدل بازی‌های دیگر ۱۸ونیم
نور ۲۰
متن: بسیار ضعیف
دراماتورژی: ضعیف
صحنه: ۱۹ ایده‌های نابی داشت که دوست داشتم. مثل ایوان و آینه. البته پر توی حلق مخاطب می‌ریزد.
و بوی دود سیگاری که روشن است اذیت کرد.
کارگردانی : ۱۷
لباس: ۲۰
شرایط کلی سالن: برخی تماشاچیان ماسک نداشتند. تذکر برای سکوت داده نشد. دیر اجرا شروع شد. صدای تهویه بالاست.
بروشور: ۱۹ . شبیه بروشور سیزیف است. دوستش دارم🥰
خلاصه یک هفته نشستیم و کل نظرات تیوال را خواندیم و کلی سرچ کردیم و هر لحظه بیش از پیش و ناخواسته، تحت تاثیر این جو قرار گرفتیم که باید بدانیم و بخوانیم و نکند نفهمیم...
اما اواسط نمایش و بعد آن به این نتیجه رسیدم این جو کاذب بوده و طبق اصل مواجهه باهنر باید بدون پیش‌زمینه سمت کار می‌رفتیم. خب اگر نگاهی به نظرات بیندازیم خواهیم دید عده ای اظهار می‌کنند بار دوم و سوم این کار را دیده‌اند و نفهمیده‌اند یا فهمیده‌اند و ...
انتقاد من از همین‌جا شروع می‌شود. چرا یک اثر هنری باید گنگی (توجه کنید ابهام هنری و پیچیدگی منظورم نیست) گنگی ... ایجاد کند تا مخاطب را تحت جو قرار دهد توی این اوضاع اقتصادی نه‌چندان منساب بلیت بخرد و بیاید و ۲۷۰ تومن و ۶ ساعت از عمرش را بها دهد برای یک اثر هنری.
شروع نمایش تا حدود دقیقه‌ی ۴۰ کشش و جذابیت دارد. مخاطب را همراه می کند و حس می‌کنیم نمایشی است بی‌نقص و الحق که ۴۰ دقیقه‌ی آغازین با بازی خوب اسماعیل گرجی و دیگران و نور حرفه‌ای و ریتم و تمپوی خوب، عالی شده.
برهمنی در این اثر هم مثل سیزیف و زندگی در تئاتر (این دو را خیلی دوست داشتم ) سراغ متافیکشن رفته و بازی در تئاتر که خوب بود...
اما مفهوم و مضمونی که می‌خواست منتقل کند چیست؟
کاش یکی از عوامل زحمتی بکشند و یک جمله لااقل راجع به هدفشان از این متن و این اجرا را با من و دوستانم در میان بگذارند.
و سخن دیگر، اگر نقش خانم صمدی کلا نبود، یا شخص دیگری بازی می‌کرد هم همقن‌قدر مخاطب داشت؟ البته بازی ایشان هم روتین و کلیشه و مصنوعی بود. (با احترام به ایشان و کادر اجرایی)
ویدیویی هفته قبل دیدم از آقای ناظرزاده نازنین که می‌گفتند: مخاطب امروز حوصله ۲ ساعت نشستن ندارد. تا حد زیادی قبول دارم به شرطی که مثل این نمایش باشد و حوصله‌سربر و پرازابهام باشد.
اثر هنری ای که حرفی دارد برای گفتن، رو راست می‌گوید و ترسی ندارد مخاطب خوشش نیاید که پیچش بی‌جا ایجاد کند.
و نقل قولی دیگر: اثر هنری ای که درباره ی همه‌چیز لست در باره هیچ چیز نیست.
نمره من به این نمایش
سروقت شروع شدن نمایش: نمایش بیست دقیقه تاخیر داشت که فکر کنم به سانس بعد هم سرایت کرد
بازی‌ها: بازی آقای گرجی عالی۲۰ و معدل بازی‌های دیگر ۱۸ونیم
نور ۲۰
متن: بسیار ضعیف
دراماتورژی: ضعیف
صحنه: ۱۹ ایده‌های نابی داشت که دوست داشتم. مثل ایوان و آینه. البته پر توی حلق مخاطب می‌ریزد.
و بوی دود سیگاری که روشن است اذیت کرد.
کارگردانی : ۱۷
لباس: ۲۰
شرایط کلی سالن: برخی تماشاچیان ماسک نداشتند. تذکر برای سکوت داده نشد. دیر اجرا شروع شد. صدای تهویه بالاست.
بروشور: ۱۹ . شبیه بروشور سیزیف است. دوستش دارم🥰
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۶۰ برنامه
+۹,۰۲۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۵۶ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
