ژپتو یک اثر کاملا مفهمومی و پیام محور است. نمایشی که صرف اعاده حیثیت از هنر خودش، هنرنمایی نمیکند و در پس هنرنمایی برای مخاطبین خاص خود چالش برانگیز است.
ادبیات و هنر در جایی حرفه ای است که هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص را جذب کند، مخاطب عام از لایه سطحی و روی کار لذت میبرد و مخاطب خاص از پیام و کشمکش های پنهانی و زیر متنی کار که از نظر من نمایش هر دو جنبه را در خود داشت.
نمایشنامه کار به لحاظ ساختار داستانی عالی بود، داستان ها یا خبری و پرسشی امری هستند. بهترین داستان ها داستان هایی است که پرسشی باشند، یعنی زمانی که داستان تمام می‌شود در ذهن مخاطب ایجاد پرسش می شود.
در واقع در یک اثر حرفه ای بعد از پایان داستان، نمایش یا فیلم، یک داستان جدید و نو در ذهن مخاطب شکل میگیرد و این باعث ماندگار شدن یک اثر در ذهن مخاطب در هر برهه زمانی میشود. بعد از دیدن نمایش ژپتو، این سوال در ذهن مخاطب شکل میگیرد که واقعا انحراف در مذهب و دین میتواند باعث انحرافات جنسی شود؟ آیا تعصب بیش از اندازه ی پاپ در دین و خشک اندیشی اش، او را به ورطه بیماری جنسی کشانده؟ سوال بعدی که در ذهن مخاطب شکل میگیرد اینست که اساسا فلسفه آفرینش چیست؟ خالق ما کیست؟ هدفش از آفرینش چه بود؟
نمایش از بعد هستی شناسی مخاطب را به چالش می کشاند، چرا ژپتو که کنایه ای از آفریدگار جهان است و در واقع خدایی که انسان برگزیده (کارول_پینوکیو) ... دیدن ادامه ›› را خلق میکند، خودش وسوسه و گناه را به او هدیه میدهد؟
آیا جز این است که در همان ابتدا خود پاپ(ژپتو) چهار عروسک گوریل( گناه نادانی) دلقک( گناه هوس) سرباز( گناه خشم) و عروسک بنفش (گناه خیانت)، را به کودک هدیه داد؟
آیا جهان هستی تماما یک عروسک بازی و اساسا یک بازی و توهم و خیال است؟
در داستان پینوکیو، ژپتو که خالق عروسک چوبی است تاوان نقص مخلوق خود را می دهد و به دام ماهی می افتد، پینوکیو مغز ندارد، شعور ندارد، بنابراین به راحتی گول می خورد و به دام شهر اسباب بازی می افتد و تبدیل به الاغ می‌شود، اینجا دو نتیجه حاصل می‌شود که مخلوقات به دلیل نقایص خلقتشان خطا میکنند یا به دلیل اینکه شیطان را خود خدا آفریده و سر راه انسان قرار داده در هر دو صورت می توان نتیجه گرفت که اگر انسان مرتکب هر خطا و گناهی هم شود مقصر خودش نیست و تقصیر از خالق اوست و او است که جهان را اینچنین خلق کرده.
استفاده از ادبیات گمانه زن برای رساندن مفاهیم هستی شناسی، انسان شناسی، فلسفی معمولا کاربردی و گیرا است.
به لحاظ کارگردانی، تسلط بازیگران بر اجرا و حرکات بدن و دیالوگ ها، گریم و طراحی لباس، کاری زیبا را شاهد بودیم اما در مورد طراحی صحنه، موسیقی متن، نور کار می توانست بهتر هم باشد اما در مجموع و ترکیب کلیه جزییات یک اثر حرفه ای و چشم نواز را از عزیزان گروه ژپتو شاهد بودیم.
با آرزوی موفقیت و تشکر از کلیه عوامل

بیلمن
نمایشی از تناقضات اجتماعی و درونی انسان ها
آیا واقعا زن ها، قدرت و مردانگی یک مرد را در کشتن پدر با بیل می‌بینند؟ آیا ما با یک موقعیت طنز تلخ مواجه هستیم؟
چون نمایش اقتباسی هست و دیالوگ ها در برخی جاها امروزی و ایرانی شدند با قطعیت نمی توان در مورد ژانر اثر صحبت کرد ولی بدون قطع ما با یک طنز اجتماعی با زیر لایه های مذهبی و جامعه شناختی مواجه هستیم، که مذهب و شرایط فرهنگی در جامعه ی ایرلند را دستمایه طنز قرار میدهد.
شخصیت پردازی بیوه بسیار عالی بود، زنی به ظاهر میان تهی و پوچ اما در باطن قابل اتکا و استوار که حس دیگر خواهی اش بر خودخواهی اش برتری دارد.
تفاوت جنسیتی را که کنار بگذاریم بیلمن نماد همه انسان هایی است که شاید در ظاهر کودن و ساده لوح و پخمه باشند اما جایی که دریایی باشد همه شناگران ماهری هستند و اگر شانسی به آنها داده شود در سخنوری و جذابیت و گیرایی همپای هم اند، انسانی که اگر به او اعتماد به نفس داده شود به خود باوری رسیده و می تواند دلاور و ... دیدن ادامه ›› قهرمان باشد.
شخصیت پدرها( پدر پگین و پدر بیلمن ) سرشار از تفرعن،لاقیدی، بی مسئولیتی، تکبر و استبداد است. پدر بیلمن استبداد آشکار و پدر پگین استبداد پنهان که با بی غیرتی به دخترش این استبداد را تحمیل می‌کند.
از این منظر گویا نمایشنامه در اقتباس به شخصیت پردازی در متن اصلی کاملا وفادار بوده است.
شخصیت ضعیف جوان مسیحی که عجز و ناتوانی و به تعبیر صحیح تر شخصیت حقیر و خفیف خودش را در لوای دین پنهان کرده است.
نقد بسیار جامع و کامل تری می توان بر این نمایش نوشت که از حوصله این بحث خارج است.
نکته درخور توجه و حائز اهمیت کارگردانی خوب و اجرای خوب کارکترهای نمایش بود که برخلاف اطناب کار از پس وظیفه خود در اثر به خوبی برآمدند و از ابتدا تا انتهای کار قبراق و پر انرژی ایفای نقش کردند.
تشکر از کلیه عوامل

کار رو به لحاظ متفاوت بودن اثر دوست داشتم.
خلاقیت بالای کارگردان در به نمایش گذاشتن آنارشیسم و اعتراض گرایی، عدم یگانگی و استفاده از یک نمایشنامه کلاسیک برای نشان دادن کلافه گی و سردرگمی همیشه گی انسان از گذشته تا کنون در هزار توی زندگی.
دیدن این کار شلوغ و مضمونی نیازمند اعصاب بالایی است تا مخاطب در اثر تنش های ایجاد شده حس بودن خودش را گم نکند.
در همان ابتدای شروع، نمایش به مخاطب می گوید که با یک کار تعاملی مواجه است که اگر مخاطب توانایی این تعامل را دارد خودش را برای آن آماده کند.
صدای کارگردان خود یک بازیگر در طول این اثر محسوب میشود و در واقع کاری رو که شاهدش بودیم شامل سه ضلعی ۱-صدای کارگردان ۲- چهار بازیگر اصلی و ۳-مخاطبین میباشد. شخصیت اول صدای کارگردان، شخصیت دوم تا پنجم بازیگران و شخصیت ششم تماشاگران که بعنوان توده مردم در این کار ایفای نقش میکنند.
به صورت زیر پوستی به مساله دگرباش ها و نقش ها و نقاب هایی که هر لحظه در انسان رنگ عوض میکند پرداخته شده بود در واقع داشتن جهانی بدون مرز از لحاظ سیاسی، جنسیتی، حاکمیت، قدرت و در نهایت برابری در هر زمینه و ساختار و اساسا اعتراض به پیدایش هستی و جهان و خلقت و فلسفه و...
یک وجهی از فرم اعتراضی شاید به اجراهای کلاسیک در زمینه تئاتر و نمایش را هم کار در خودش داشت.

در نمایش راوی اول شخص حضور دارد که زندگی خودش که همزمان با جنگ جهانی دوم است را روایت میکند به همراه قسمتی از تاریخ این جنگ. نمایش دارای مضمون تاریخی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، جنگ، جغرافیا همراه با تم عاشقانه است که کمی با مسائل روانشناختی و فلسفی نیز در هم تنیده شده است و در عین حال فاشیسم آلمان و کمونیسم شوروی سابق را نیز به تصویر میکشد و تصویری از کشور استونی و توجه به منابع نفتی آن هم به نمایش گذاشته میشود.
اجرای تمامی بازیگران خوب بود بالأخص اقای مجید نوروزی در درجه اول و سپس آقایان شهروز دل افکار و مهدی کوشکی بسیار خوب بودند.
دیالوگ گویی و لحن خانم میرعلمی را در این نمایش من اصلا دوست نداشتم و تا اخر نمایش هم نتوانستم با لحن صدای ایشون ارتباط برقرار کنم.
نور، صدا، موسیقی، دکور خوب بود. طراحی لباس ها می توانست بهتر باشد، بازی ها هم در مجموع خوب بودند. اشاراتی مربوط به ٢٨ مرداد و واژه های سینمائی که در دیالوگ های اقای کوشکی بود اصلا نپسندیدم به نظرم هیچ سیاقی با فضای کار نداشت. ممنون از کلیه عوامل

شب بخیر مادر با موضوع روانشناختی کار رئال در فضای ساده و در عین حال گرم و مطلوبی بود که مخاطب را درگیر تعلیق نمایشنامه میکرد، بازیگران کار کاملا مسلط و سوار بر کار بودند و هماهنگی بسیار خوبی داشتند. موسیقی، صدای تیک و تاک به خوبی انتخاب و در بخش های مناسب کار پخش شد. دکور در عین سادگی برای من دلنشین بود. شخصیت پردازی مادر بسیار عالی بود ولی به شخصیت دختر شایسته و بایسته پرداخت نشده بود تا مخاطب بتونه با درک بهتر از اختلال شخصیت فرد همزاد پنداری بیشتری با أو داشته باشه، که با توجه به اقتباس کاملا وفادارانه کار به نظر من نمی تونه بعنوان نقص در کار مطرح بشه، در مجموع کار خوب بود و از نظر من نمره بالای متوسط را میشه به این کار داد.

جیغ بنفش یک موضوع روانشناختی و بروز یک شخصیت چند وجهی میباشد که نمود وجه های مختلف با تمام آشوب های ذهنی شخصیت را به تصویر میکشد. من اجرای اول را دیدم تناسب اکت ها و دیالوگ ها متناسب با اشوب های ذهنی شخصیت طراحی شده بود که کمی باعث شلوغی کار شده بود. به نظر من بیست دقیقه ابتدائی اگر حرکت ها کمتر بود کار بهتر میشد و مخاطب عمیق تر میتوانست با کار ارتباط برقرار کند، حرکات زیاد به دنبال دیالوگ های سلسله وار باعث گیجی و گم کردن کار توسط مخاطب میشد. که ألبته با توجه به موضوع نمایشنامه شاید چاره دیگری برای به تصویر کشیدن این حجم آشفتگی وجود نداشته باشد در هر صورت و در مجموع موضوع کار جالب و بسیار مدرن بود بود، و با توجه به این امر که این بیماری روانشناختی بسیار نادر است کارگردان از جوانب مختلف ریسک بالأیی کردن که این کار را روی صحنه بردند. من به شخصه لذت بردم و با کار همسو شدم با هماهنگی بیشتر در اجراهای بعدی به طور قطع لذت مخاطب از کار بالاتر هم خواهد رفت. من قطعا دوباره کار را خواهم دید.
کار بسیار سلیقه ای است و دیدن آن به دوستانی که فضاهای فرا رئال را دوست دارند توصیه میشود

این نمایشنامه می توأنست بسیار بهتر پرداخت و اجرا شود طوریکه به واقع مرز واقعیت و خیال را بشکند.
نمایشنامه کات داگ به نظر من سعی داشت در یک فضای سورئال حرکت کنه ولی عدم ارتباط بخش های مختلف و أطناب در کار کمی به کار صدمه زده و باعث شد علاوه بر کندی دقایق پایانی یک ژانر تلفیقی غیر جذاب به وجود بیاد، تلفیق سینما در تئاتر و بالعکس اگر هدفمند باشه زیباست که برای این کار بخش ابتدائی به تنهایی کفایت میکرد و بخش دوم از نظر من باعث ضعف کار شده بود، برخی از اجراها ضعیف بودند و عدم هماهنگی هم در برخی قسمت ها وجود داشت. لحن دیالوگ ها عامیانه فارسی بود که خیلی با فضای کار همخوانی نداشت بهتر بود کمی از ادبیات ثقیل تر استفاده میشد. نورپردازی متوسط و طراحی صحنه خوب بودند، نمی توان منکر زحمات زیادی که برای کار شده، بود. به نظر من با کمی تدوین و حذف برخی قسمت های ٢٠ دقیقه پایانی و کمی تمرین بیشتر کار به شایستگی واقعی خودش خواهد رسید.
با تشکر از کلیه عوامل محترم این نمایش

گریزلی ترکیبی از روایت، مونولوگ و دیالوگ های یک طرفه است که با تسلط کامل تک بازیگر کار اجرا میشود، متن نمایشنامه موضوعی ساده با روایتی بسیار قوی و رابطه دقیق علی و معلولی نوشته شده، أسامی کارکترها مناسب انتخاب شدند. ریتم کار در کل ٥٠ دقیقه بالاست طوریکه حواس مخاطب را درگیر کار نگه میدارد. به طور کلی نمایشنامه قوی، اجرای قوی باعث میشه برخلاف اینکه دکور یا صحنه پردازی یا موزیک متن خاصی ندارد بسیار قوی در ذهن مخاطب فضاسازی صورت بگیره، مخاطب گویی تک تک کارکترهای غایب را میبیند و لمس میکند. ممنون از کارگردان و کلیه عوامل کار که باعث شدند یک کار خوب را امشب شاهد باشیم.

نحوه پرداخت کار قوی و نو است که باعث میشه درونمایه برای مخاطب جذاب بشه
فالش خوانی در کنار مدرن بودن، کلیه عناصر داستانی منجمله تعلیق نقطه اوج کشمکش گره گشایی رو داشت و دیالوگ ها ( که در نمایشنامه کل اثر را تشکیل میدهند ) بسیار بسیار قوی بودند 
از اونجایی میگم قوی چون من حتی یک خط اضافی در متن کار ندیدم و هر دیالوگ حاوی اطلاعاتی برای مخاطب بود تا بهتر با اثر یکی بشه و جز دیالوگ های مربوط به شخصیت پردازی بهرام و مهدی که برخی جاها اطناب داشت سایر بخش ها به جا بودند .
دکور ساده و کلاسیک بود که با متن نمایشنامه که شامل لوکیشن های زیادی نبود کاملا هماهنگ بود.
نورپرازی همزمان با حرکت ها بود. موسیقی های هر بخش متناسب با مضمون همان قسمت از متن انتخاب شده بود و قطعا  انتخاب موزیک یکی از پر کارترین بخش های این کار بوده. بازی ها بسیار قوی و با تسلط اجرا شدند و در مجموع کارگردانی خوبی که کار داشت و انتخاب ژانر هایپررئال برای نمایشنامه باعث اثر پذیری بالای  کار در مخاطب میشد.
ضمنا از نظر من پایان بندی کار بسیار خوب بود. 
ریتم کار هم کلا تند بود و جایی برای حذف شدن نداشت.

نمایشنامه زیر لأیه خوبی داشت که مفهوم فلسفی و جامعه شناختیش برای من جذابیت بالأیی داشت
بازی ها و کارگردانی خوب بودند
دکور، نور و موسیقی هم أز دیدگاه من نمره بالایی گرفتند