اولین تعاتری بود که در سال ۹۵ به تماشا نشسته ام.
از نردیک نگاه آزاده صمدی با نور پردازی و صدای گرم رویا تیموریان مخاطب رو مات و مبهوت میکرد...
نگاه بازیگرانِ مسکوت از صحبت تک زنِ مونولوگ بیشتر به جان مینشست ...

خوشحالم که پس از ۶ سال که اولین تعاتری بوده است که دیده ام. اولین ها در خاطر میمانند...

صابر