نمایش خوبی بود . تلاقی دو نقطه تاریخی ایران که بحث مهاجرت دغدغه مهمی بوده برام جالب بود. متن هر چی جلوتر می‌رفت عمق پیدا می‌کرد. بازی‌ها بنظر من خوب بود بالا پایین داشت ولی راضی کننده بود.
از مونولوگ آخر نمایش غافلگیر شدم، انتظار نداشتم همچین متن ساده‌ای در آخر همچین ضربه محکمی بهم بزنه.
متاسفانه نمایش با 20 دقیقه تاخیر ورود داد و تا جابه‌جایی تماشاگرها بدلیل وجود دوربین برای فیلمبرداری نمایش با نیم ساعت تاخیر شروع شد. (از شانس هر نمایشی میرم روز فیلمبرداری به من افتاده)
خسته نباشید می‌گم به تمام عوامل و بازیگران ❤

نکات مربوط به تماشاچی:
امان امان از الکی و فالش خندیدن ملت 🤦‍♀️
یعنی به همه دیالوگ‌ها خندیدنا، جالب بود که تو مونولوگ آخر کنایه‌ای به خندیدن‌های الکیشون زده شد. واقعاً احساس می‌کنم تماشاگر غیر تئاتری تازگیا خیلی زیاد شده که تو هر نمایشی که می‌بینم باید یه بخش از نقدم و به تماشاچی اختصاص بدم😒🤦‍♀️