نمایش «ترینِ حرفهای»، از ابتدا درصدد گسترش فضا به خارج از سالن تئاتر است. با استفاده از قابلیتهای بلک باکس تماشاخانهی هیلاج در طراحی صحنه موقعیت شخصیت نویسنده را در نظام دیکتاتوری «تیتو» به نمایش در میآورد.
نویسنده/کارگردان تلاش کرده است با به خدمت گرفتن استتیک شیزوفرنیک، زبان کمدی ابزورد و نمادهای فلسفی- ادبی تأثیر سانسور را بر جامعه به تصویر بکشد. کاراکتر بازرس با دیالوگ دوصدایی و نظارتی ورای زمان و مکان مجال زندگی را از نویسنده میگیرد و به جای او زیست میکند.
📸 رضا جاویدی