سلام. خسته نباشید به تمام عوامل و بازیگران. کار به عنوان یک اثر تازه و نوع سعی داشت خلاقیت رو در انتخاب نوع نمایش به مخاطب نشون بده. از نظر متن به نظرم نمیشه امتیاز بالایی به کار داد . هدف اصلی کار قضاوت مخاطبین باید باشه و این رو مدام در کار تکرار میکنن اما در انتها قضاوتی صورت نمیگیره . دیالوگ ها خیلی خام هست. یک اشتباه بزرگ که کارگردان میتونست کنترلش کنه از دست نرفتن فضای کار هست که متاسفانه در حالیکه که قراره ما یک زندان یا دادگاه یا انبار پرونده ی متهمان را ببینیم که حالا در فضای سورئال قراره تک تک پرونده ها رو ببینیم به دلیل جنس بازی و گاهی اوقات اغراق ها در بازیگردانی و متن فضا به سمت دیوانه خانه و مجرمان دیوانه می‌ره . هر بازیگر با یک اغراق وارد صحنه میشه که ذهن رو به سمت دیوانه خانه مجرمین خطرناک می‌بره. صداهای گوش خراش ؛ فریادهای مداوم راهنماها و ازدحام موسیقی در سه طبقه ؛ رئال بازی نکردن مجرمین باعث میشه که ما نتوانیم عملا هم ذات پنداری کنیم و قضاوتی شکل نمیگیره چون از فضا دوریم . در کل زحمات زیادی برای اجرا کشیده شده و این قابل احترامه. اما با یه روتوش منطقی متن و بازی ها میتونست موفق تر عمل کنه. خسته نباشید