خب قطعا به لحاظ بازی نمایش، نمایش سنگینی بود و تجربه و تبحر به خصوصی رو میطلبید. لذا از این جهت خداقوت میگم خدمت استاد.
اما بعد از این، محتوای به نمایش درآمده ضعیف، دور از استاندارد و بدون تعارف عمیقا سخیف بود.
اقتباس برگزیده جناب زاهد، به نظر بنده، شاید عامه ترین برداشت بود و از این جهت زاویه دید کار رو به هیچ عنوان دوست نداشتم.
مقدمه ای طولانی (حدود 23 دقیقه) قطعا مناسب نمایشی 90 دقیقه ای نیست و همین سبب ساز تجاوز از زمان اعلامی و اطناب نمایش تا مرز بیش از 100 دقیقه شد. تکرارهای نابجا (که اگر در جای مناسب بیاید خود از بدیع ترین تکنیک های طنز است)، شوخی های مبتذل متعدد و در کل اجرایی که به وضوح در مناسبت های فراوان جدا از متن بود نمایشی ملامت بار از یک افسانه (!) را برای بنده رقم زد.
و در انتها، لقمه برداری سیاسی و سوء بهره برداری از وضعیت کنونی مملکت در متن نمایشی کم وزن صرفا به ابتذال همان ارزش ها منجر شده و از قدر آن ها می کاهد.
مخصوصا که پیش قراول خرده جنبش درون نمایش فردی باشد با ذهنیت جنسیت زده و نژادپرستانه (که این مسئله از لابلای دیالوگ ها، نه با دقت مخاطب که با ضمختی مطلب، به وضوح دریافت میشود).
به امید روزهای بهتر.