در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال | کامران شیخی درباره نمایش افسانه ببر: خب قطعا به لحاظ بازی نمایش، نمایش سنگینی بود و تجربه و تبحر به خصوصی ر
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:52:54
خب قطعا به لحاظ بازی نمایش، نمایش سنگینی بود و تجربه و تبحر به خصوصی رو میطلبید. لذا از این جهت خداقوت میگم خدمت استاد.
اما بعد از این، محتوای به نمایش درآمده ضعیف، دور از استاندارد و بدون تعارف عمیقا سخیف بود.
اقتباس برگزیده جناب زاهد، به نظر بنده، شاید عامه ترین برداشت بود و از این جهت زاویه دید کار رو به هیچ عنوان دوست نداشتم.
مقدمه ای طولانی (حدود 23 دقیقه) قطعا مناسب نمایشی 90 دقیقه ای نیست و همین سبب ساز تجاوز از زمان اعلامی و اطناب نمایش تا مرز بیش از 100 دقیقه شد. تکرارهای نابجا (که اگر در جای مناسب بیاید خود از بدیع ترین تکنیک های طنز است)، شوخی های مبتذل متعدد و در کل اجرایی که به وضوح در مناسبت های فراوان جدا از متن بود نمایشی ملامت بار از یک افسانه (!) را برای بنده رقم زد.
و در انتها، لقمه برداری سیاسی و سوء بهره برداری از وضعیت کنونی مملکت در متن نمایشی کم وزن صرفا به ابتذال همان ارزش ها منجر شده و از قدر آن ها می کاهد.
مخصوصا که پیش قراول خرده جنبش درون نمایش فردی باشد با ذهنیت جنسیت زده و نژادپرستانه (که این مسئله از لابلای دیالوگ ها، نه با دقت مخاطب که با ضمختی مطلب، به وضوح دریافت میشود).
به امید روزهای بهتر.
در جامعه ی امروز ما بیان یک‌نمایشنامه ی سنگین که حرفی برای گفتن داره نیازمتد تجربه ای به وسعت تاریخ تاتر معاصر ایران هست(منظور استاد گرانقدر صدرالدین زاهد است) وگر نه مثل نمایش شاه لیر مخاطب روی صتدلی خودش به راحتی و بدون توجه به نمایش میخوابد، و استاد صدرالدین زاهد با تجربه ی چندین ساله ی خودشون به زبان ساده مخاطب رو باخودشون همراه و چکیده ای از گفته ها و ناگفته هایی که باید مطرح بشود و به جان مخاطب بنشیند به زیبایی بازگو کردند.
۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید