به نظرم نمی شود این تئاتر را در ژانر ترس آور آنگونه که در بروشور نوشته اند به حساب آورد. به گمانم بیشتر تراژدی است. جنایت هرچند فجیع و هولناک رخ می دهد اما از سوی مرد برای پاک کردن آثار جنایت خود و از سوی دختران قربانی برای انتقام است.
مدت نمایش قدری طولانی است و گاهی کشدار شدن آن برای بیان مضمون حس می شود. یک اشکالی که در نمایش به نظرم رسید اینکه نیمه اول و دوم یکدست نبودند. متن و روایت در جاهایی خیلی قویتر از جاهای دیگر بود. خیلی طول می کشد تا به صحنه بازجویی (مقابله بازجو و متهمان) برسیم.
بازی نقشهای کی سان، سیا، حیدر، شیرین و دختر سوم (ساناز روشنی) یکدست بود اما بازی دختر اول (مریم ندایی) و دوم (الهه شه پرست) در نیمه اول به آن قدرتی که در نیمه دوم بود، نبود. البته این شاید ناشی از متن هم بود.
آن مضمون معما یا توهم را که آیا دختران مرد را کشته اند یا برعکس، دوست داشتم.
در کل اثربخشی موضوع و اجرای نمایش خوب و قابل قبول بود اما به نظرم رفتن قالب نمایش به سمت ژانر ترسناک، قدری از احساس همدردی مخاطب با مضمون تراژیک می کاست. تصور می کنم انتخاب این قالب برای ایجاد جذابیت نمایشی بوده ولی ترجیح می دادم عمق تراژیک بیشتر احساس شود.
خانم ساناز روشنی در یک صحنه به طرزی که آشکارا حادثه بود از روی میز افتاد و ترسیدم حتی آسیب دیده باشد که خوشبختانه این چنین نشد و بدون وقفه ... دیدن ادامه ›› ادامه داد. جالب بود که در پایان از کارگردان عذرخواهی کرد که حتما نشان دهنده میزان تعهد ایشان است ولی به گمانم سلامت اجراکننده در اولویت نخست است و در آن حادثه هم تقصیر از طراحی صحنه بود.