من سالهاست که ریحانه چرانی را می‌شناسم و تا کنون دو کار از او دیده ام. کارهایی عمدتا خاص با مفاهیمی خاص. همانطور که به خودش هم گفته ام در مورد نمایش های او همیشه بعد از پایان نمایش در ذهن تماشاگر شروع می‌شود. ابتدا آدم با این فرض که چه کار ضعیفی دیده است به خارج از سالن میرود و با فکر کردن به نمادها و جریان های تاتر تاثیر تاتر بعد از پایان تاتر در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد. انگار تازه علائم نمایش خود را می‌شناساند. به تمام دوستان عزیز خصوصا امیر برزنجه ی عزیز که دوستی ما سالهاست ادامه داشته تبریک میگویم. امیدوارم این دوستی و همکاری طولانی مدت حفظ و پررنگ تر شود. ممنون از همه