چیزی که در دقایق اولیه شما رو به خودش جذب میکنه دکور زیبای صحنه نمایش هست. منو که محو خودش کرد.
من موضوع تئاتر رو دوست داشتم. ولی اگر اسم تئاتر رو نمیدونستم اصلا متوجه نمی‌شدم که روی موضوع تنهایی کار شده. بیشتر نمایش "رفتن" بود.
یه موضوع دیگه اینکه من فکر میکنم احساسات خیلی مهم هست. شاید بعد از ده سال یادم نیاد که دقیقا چه مشاهده کردم ولی احساساتی که در من شکل گرفت همیشه باقی میمونه. و فکر می‌کنم آقای عرفان خالقی و آقایی که نقش پسر ۱۸ ساله رو بازی کردن(اسمشون رو نمیدونم)احساسات زیادی رو وارد جریان بازی کرده بودن. و از این قضیه خیلی خرسندم.
در کل روحیه و انرژی این تئاتر رو خیلی دوست داشتم. و حسابی کیف کردم. متشکرم.