فقط میتونم بگم واو!
بازی ها به شدت عالی استفاده از موسیقی دقیق و بجا بود . گریزهای فرامتنی متن خیلی حساب شده و جذاب بودن .
من که لذت بردم . خنده و گریه رو در یک نمایش باهم تجربه کردم .
این نمایش درباره ی مرگ و زندگی بود و تمام اجرا رو میشد به بودن یا نبودن تفسیر کرد . بعد از دیدن این نمایش درگیر سوالاتی میشیم که چرا باید زندگی کنیم و چگونه باید زندگی کنیم ؟ و این اولین گام به سمت زندگی اصیل و اگزیستانسیاله.
درنهایت هم باید بگم جمله ی آقای حسن پور خیلی به دلم نشست که گفت اعتراض دارم . بله همینطوره همه ی ما به بودن و همه ی تبعاتش اعتراض داریم .
دمتون گرم و خسته نباشید .