جناب شعبانی ،
نهاااااایت بی‌انصافی‌ه که بگین مثل «« همه‌ی »» متن‌های ایرانی !!!
ولی با باقی نظرات‌تون موافقم.

درود بر شما بله نمایشنامه نویسهای خوبی از اساتیدی مثل بهرام بیضایی تا محمد یعقوبی و نغمه ثمینی حسین کیانی و محمد رحمانیان و خیلی های دیگر هم هستند و اقتباسهای خوب ادبی ایرانی هم دیدیم الان به هر دلیل کم کار شدند یا مجوز داده نمبشه من بهتر بود میگفتم متنهایی که این دو سه سال دیدم و ایرانی بودند اکثرا اشفته و الکن بودند و شاید من ارتباط برقرار نکردم

نمایشی نبود که بشه بعدا بارها بهش فکر کرد، چون هیچ چیز جدیدی به مخاطب اضافه نمیکرد و اگر هم حرف دل جامعه رو میزد در اخر با پایان کلیشه ای و نخ نمایی که فقط تو تلوزیون ملی میشد دید فرصت ارتباط با مخاطب از خودش گرفت.
عملا صحنه و طراحی لباس خیلی ساده انگارانه بود و خالی بودن صحنه رو فقط نورپردازی قابل قبول میکرد.
انگار بازیگر ها فقط برای انتقال حسشون از صدای بلند. و داد زدن استفاده میکردن و این دیگه خیلی زیادی بود