من معمولا راحت حواسم از داستان پرت میشه و نمیدونم به متن کار توجه کنم یا به چیزی که دارم میبینم و در نهایت هول میشم و گاهی هر دو رو از دست میدم. ولی هیدن طوری بود که به من فرصت میداد بتونم به همه ی ابعادش دقت کنم و آروم آروم به اکثر سوال هایی که در طول کار برام ایجاد میشد جواب میداد. یعنی لحظه به لحظه ی کار آدم رو به چالش میکشید اما چالش هایی که اکثرشون نهایتا به جواب هایی میرسیدن و انگار یک تعادلی رو تو ذهن آدم به وجود میاورد که دیدنش رو لذت بخش تر و بیننده رو با خودش همراه تر میکرد.
از طرفی بعضی بازی ها واقعا من رو میخکوب میکرد...
در نهایت باید خسته نباشید بگم به همه ی عوامل کار که مشخصه چه قدر زحمت کشیدن🌱