درود بر گروه نمایش چ و زنده باد مهران رنجبر.
من به شخصه قبل نمایش چه چندان با نمایش های دیالوگ محور و همچنین نمایش های که اشیای کمتری توی صحنه وجود داره ارتباط نمیگرفتم… اما امشب همه چیز برام عوض شد و شاهد بودم بدن بازیگر میتونه جوری کارگردانی بشه که نگاه مخاطب و به بند بکشه و بدن به نوعی با تک تک کلمات نمایشنامه درامیخته بشه تا جایی که نیازی به هیچی جز بدن و بیان بازیگر نباشه… زنده باد..
و اینکه من معتقدم رنج نوشتن بسیار والاتره تا از رنج نوشتن …
میتونم حدس بزنم مهران رنجبر و گروهش برای تک تک کلمات نمایشنامه چ چقدر رنج کشیدن… و مهم تر از همه چه حال عجیبی داره وقتی رنج کشیدن بازیگر عاشق و سر صحنه تئاتر می بینیم…
رنج امشب بازیگرای نمایش چ بسیار تماشایی بود…
و چه دل چسب بود به تماشا نشستن نمایشی که کلمات آخرش از رنج گفتن زندگی و جهان بود…. به راستی که انسان محکوم به رنجِ