متاسفانه اصلا نتونستم با کار ارتباط برقرار کنم.
به‌نظرم این نمایش در تلاش بود سبکی جدید ارائه بده، اما متاسفانه تلاشش برای خروج از چارچوب‌ها صرفا منجر به ارائه‌ی یک کار بسیار شلخته شده بود. تمام انرژی کار صرف این شده بود که بازیگر رو در جهان تماشاگر و تماشاگر رو در جهان بازی نشون بده، اما همین صرف انرژی باعث شده بود به ابعاد دیگه‌ی کار خیلی کم بها داده بشه.
متن بسیار کلیشه‌ای و شعاری بود و بازی بازیگران با وجود تجربه‌ی بسیار زیاد اون‌ها، بسیار شلخته و با تپق‌های فراتر از حد انتظار بود، به جز بازی ایمان صیاد برهانی که به‌نظرم بار کار روی دوشش بود و مثل همیشه اجرای لذت‌بخشی رو به نمایش گذاشت.
به قول امیرمسعود جان فدائی، اگر هزاران اگر در کار اصلاح شود، به اثری لذت‌بخش برای دیدن تبدیل می‌شود.
خسته نباشید میگم به تیم اجرائی برای اینکه چراغ سالن‌های تئاتر رو روشن نگه میدارن و امیدوارم روز به روز اجرای بهتری رو به نمایش ... دیدن ادامه ›› بگذارن

پ.ن: تنها نکته لذت‌بخش دیدن نمایش دیشب برای من، دختر بچه‌ای بود که روبروی من نشسته بود و با وجود تجربه‌های بدی که از حضور کودکان در سالن‌های نمایش داشتم، هربار نگاهش میکردم انرژی میگرفتم از این حجم از زیبایی و شعور در یک کودک. جایی از نمایش، بی‌دلیل خنده‌ش گرفته بود و چنان ماهرانه خنده‌ش رو پنهان می‌کرد و فرو میخورد که سر و صدایی نکند که کیف می‌کردم و واقعا تبریک به پدر و مادرش بابت همچین تربیتی. اگر می‌تونید اینطور کودکتون رو تربیت کنید، حتما بدونید جاش در سالن‌های نمایش خالیه (هرچند با وجود محدودیت سنی این کار، حضورش از نظر قانونی درست نبود، ولی دیدنش لذت‌بخش بود).